पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/382

सरले समस्त । गेलें उडोनियां मालब्ध संचित ॥ विटले विपया वरुनियां चित्त । निळा ह्मणे घडला हरिशीं एकांत वो ॥ ६ ॥ | ॥ १५३८ ॥ माझे मजाच वो आतुहले गुज । नाहीं आणिकाचे कामा आलें काज । साहिली लौकिकाची बरे झाले लाज । तेणे लाधलीये निजाचें ही निज च ।। १ ।। पहिली गांठीं या गुणा सर्वे । एकनिष्ठ वो शरण जातां भावें ॥ मनींचें राखतां वो आर्त नित्य नवें । झाला प्रसन्न हा देवाचाही देव वो ॥ २॥ याचिलागि म्या सोशिले गर्भवास । घेतले जन्म बो याचीच केली आस । नाहीं देखिले वो कोणाचे गुण दोप । ह्मणोनि कृपावंत झाला हा परेश वो ॥ ३ ॥ जें जें अर्चिलें तें सुकृत याचि साठीं । नाहीं वेनिलें वो जतन केलें गांठ ॥ भोग त्यागीं वो याचि वरि दोठी । ह्मणोनि आज हा बाध जगजेठी वो ! ४ ॥ धरिले जन्म ते सार्थक झाले माय । भेटनुनी याशीं वो फलले उपाय ॥ चुकले अवघेचि आघात अपाय । ह्मणोनि आलिंगन देति यादव या वो ॥ ५ ॥ केळे ब्रीद वो साच येणे कालें। अनाथवंधु हैं दीनाच्या दयाळे ॥ केली कृपा वो पुरविले भोइळे । ह्मणोनि निळा नित्य चरणावरी लोळे वो ॥ ६ ॥ | ॥ १६३९ ॥ ये एकलें वो जाणें ही शेवटीं । येथे राहाणेचि नाहीं कल्पकोटी । जोडिलें धन तें न चले लक्ष कोटी । ह्मणोनि आलियें या सांवलियाचे भेटी वो ॥ १ ॥ आतां घाला वो याच्या पायां वरी । हाचि चुकवील जन्माचि भोवरी ॥ शिणलें बहुत वो चौ-याशीचे फेरी । तोडील चिंता हा हे चि अशा थोरी वो ॥ २॥ बभुत गांजियेलें माया मोह भ्रमें रततां विषयीं या विषयाच्या कामें । करितां भरोघरी रित्या मनोधर्मे । याशी कृपा येतां इरील हा कमें वो ॥ ३ ॥ कामक्रोध को जांचिलें चहुत । नेदी रा वो क्षण एक निवांत ॥ वरी पडती वो गर्वाचे आघात। मणोनि विनवणा सांगा वो त्वरित वो ॥ ४ ॥ अशा कल्पना या मातल्या पापिणी । मनसा चिंता हेरिखती सपिणी ॥ येती लहरे वो जाणिवेची जाचणी । ह्मणोनि विनविते हे चि क्षणक्षणीं वो ॥ ५ ॥ अहे। शेवटचे माझे येथे घेणें । वाटे निश्चय ही याचिया दर्शने ॥ राहिले चित्त वो याचेंचि चितन । निळा ह्मणे आजि ऐकिलें गान्हाणे वो ॥ ६ ॥ । ॥ १५४० ॥ काय करूं वो भुलविले मुली । चित्त माथें या विषयाचे चाली। आडकल्पना ठाकोनि राहिली। खाणे संगति बो याची अंतरली वो॥१॥पायां