देवळाच्या समोर बहुधा दुसरी एक इमारत असते. ही प्रार्थनेची जागा, कोठें कोठें चार बाजूला चार खांब रोवून त्याच्यावर छप्पर चढविलेलें अशीच ही पडवी वजा इमा- रत अगदी साधी असते. ह्या इमारतीच्या तोंडाला घंटा बांधलेली असते. देवाचें आपल्या प्रार्थनेकडे लक्ष aria aणून भक्त लोक ही घांट तिच्या लोळीस बांध- लेल्या दोरीने वाजवितात. देवळापाशीं आसपासच पाण्याचा एक हौद असतो, त्यांत हात पाय तोंड वगैरे धुवून नंतर आपले डोकें खाली करून देवाचा भक्त प्रार्थनेला मुका- व्यानेंच सुरवात करितो. प्रार्थना संपल्यानंतर देवापुढें यथा- शक्त्या द्रव्य ठेऊन तो टाळी वाजवितो व देवाला असें सुचवितो की, 'हे परमपूज्य विभो, आतां आपलें लक्ष दुसरी- कडे गेलें तरी कांहीं हरकत नाहीं. माझी प्रार्थना झाली. '
शिंटो पुजारी पूजेच्या वेळेला एक विवक्षित तऱ्हेचा पोषाक घालतात. त्यांचा आगरखा लांब व बराच पोकळ असून ह्या आंगरख्याच्या अस्तन्या बऱ्याच सैल असतात. त्यांच्या अंगरख्याच्या वर कंबरेला कंबरपट्टा बांधलेला असतो, त्यांच्या डोकीला एक काळी टोपी असून ती ग ळ्याला बांधलेली असते. त्यांना लग्न करण्याविषयीं मनाई नाहीं. त्याचप्रमाणे वाटेल त्यावेळीं त्यांस दुसऱ्या को- णत्याही धंद्यांत शिरतां येतें. कांहीं देवळांमध्ये पुजा- यांना देवकार्यात मदत करण्याकरितां बायका अस- तात. त्यांनांही वाटेल त्यावेळी लग्न करून संसार करूं लागण्यास आडकाठी नसते. व त्याही केव्हां वाटेल त्या वेळी दुसरा धंदा पत्करूं शकतात. मद्यमांसाचे व वन-
