" ते झोंबेल."
"जरा झोंबेल. मग बरे वाटेल."
" चला आता ! पुरे खेळ बाबा, "
"कंटाळलीस ? चला तर."
गाडी जोडली गेली. गाडीत गादी. दोन तक्कये ठेवण्यात आले. जहागीरदारांनी दोघांना फुलांचे गुच्छ दिले.
"खरेच, मीसुद्धा एक करून ठेवला होता. " चित्रा आठवण आल्यासारखे करीत म्हणाली.
" मग जा, तो घेऊन ये." बाप म्हणाला.
"नको आता. हा एक पुरे. तो राहू दे येथेच. नाही तर यांना होईल."
"इतक्यात चारू तो गुच्छ घेऊन आला व चित्रेला देऊ लागला.
"अहो, मीच तो केलेला. मीच केलेला मला काय देता ? तुम्हालाच घ्या तो." ती म्हणाली.
"आणि तुम्हाला आत्ता मी दिले ते चारूनेच केलेले होते. " जहागीरदार म्हणाले.
"परंतु मी केलेला अधिक सुंदर आहे." ती म्हणाली.
"बायकांना अधिक कला असते." चारू म्हणाला.
"अच्छा, फार मौज आली. " बळवंतराव म्हणाले.
"तुमची मौज, मी मात्र पडल्ये, दुखावल्ये." चित्रा म्हणाली.
"परंतु मळा आवडला ना ? " जहागीरदारांनी हसत विचारले.
"हो ! फार आवडला."
"येत जा अशी मधूनमधून." जहागीरदार म्हणाले
"गाडी निघाली. जहागीरदार व चारू थोडे अंतर पोचवीत आले व नमस्कार करून मागे वळले.
"चित्रा व बळवंतराव घरी आली. चित्रा झोक्यावरून पडल्याची हकीगत सर्वांना समजली. कपाळाला रुमाल बांधलेला होताच. श्यामू, रामू , दामू सारे ताईची थट्टा करू लागले.
" ताई, तुला दाखवायला ना नेले होते ? ' श्यामूने विचारले.
