" माझे बाबा तसे नाहीत. ते साधे आहेत. शेतकरी घरी आले, तरी त्यांना बैठकीवर बसवतात. त्यांना पानसुपारी देतात. आम्ही तुम्हाला बोलवू हां, परंतु आधी सांगा, मी करू का गुच्छ ? एक तरी करत्येच. तुम्हाला हो द्यायला. तुमच्या वडिलांना द्यायला मला भीती वाटेल, लाज वाटेल."
" आणि मला द्यायला ? "
" आनंद वाटेल. तुम्हाला द्यायला कसली आहे भीती ?"
" करा तर मग. मी जातो हे दोन घेऊन."
" परंतु तुमचे नाव काय ? "
" माझे नाव चारू."
"चारू म्हणजे सुंदर, होय ना ?"
" मला संस्कृत फारसे येत नाही."
" तुम्ही कॉलेजात होते. मला माहीत आहे."
" तुम्हाला काय माहीत ?"
" एक दिवस बाबा आईला सांगत होते."
" तुम्ही चोरून ऐकलेत वाटते ?”
* कानावर आले. कान मिटण्याऐवजी ते अधिकच ताणून ऐकू लागल्ये."
"का बरे ?"
"माझ्या लग्नाची कुणकुण घरात चालली आहे हे मला माहीत होते. आपल्या लग्नासंबंधीचे बोलणे कोणाला ऐकावेसे वाटणार नाही."
" कॉलेजात शिकलेला पाहिजे वाटते तुम्हाला नवरा ? तुम्ही मामलेदारांच्या कन्या. तुम्हाला चांगला आय्. सी. एस्. मिळेल की नवरा."
" परंतु चारू म्हणजे सुंदर ना?"
" होय."
" माझे नाव माहीत आहे का तुम्हाला ?"
" माझ्या घरी थोडेच कोणी लग्नाचे बोलतो ? कसे कळणार तुमचे नाव?"