बड आहे. तुकारामानींही याविषयीं लटले आहे कीं,
गणोवा विकराळ | लाडू मोदकांचा काळ ||
गणपतीस मेवामिठाईची इतकी गोडी होती की एकदां त्याचा बाप महादेव याजवर कोणी वैरी चढाई करून येत असतां त्यास निवारायास बापाने ह्या आ- पल्या पुत्रास पाठविलें, परंतु त्या शत्रूने याच्या पुढे मिठाईची रास ठेविली, तिला तो इतका लुब्ध झाला कीं, शत्रु बापावर चढाई करून केव्हां गेला हेंही त्याला समजलें नाहीं, व तेव्हांपासून त्याचे जे दोंद वाढले, ते अद्याप झडले नाहीं !
गणपतीपुढे भजन, कीर्त्तन, पुराण चालते इत- केंच नाहीं, तर कळवंतिणींचा नाच, रांडांच्या बैठका, जुगार, सोंगट्यांचे खेळ, असेही प्रकार चालतात. मुंबईत गणपतीच्या नव्या नव्या तहा निघतात, त्यांत आह्मी एकदां अशी एक तन्हा पाहिली कीं, गण- पतीच्या हातांत बाटली दिली होती, तेव्हां भक्तही बाटलीतील तीर्थ लंबोदराचा प्रसाद मानून प्राशन करीत असतील हें उघडच आहे.
गणपतीची उत्पत्ति सर्वांस ठाऊकच आहे. तो
