पान:कविता गजाआडच्या.pdf/४६

विकिस्रोत कडून
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे

काळ येथे रुंधला

मुक्त- नग्ना होऊनी मी
बीज पेरून तू निराळा
 प्राशिली उर्जा तुझी
 दशदिशांना पांगला..
अंकुरांच्या स्पंदनांने
बांधुनी माझ्या दिशा
 श्वास गर्भी उसळते
 तू भरारून मोकळा...
झोपल्या ज्वालामुखी सम
शत युगांनी काल माझा
 ओठ मिटवून कुंथले
 प्राण कोणी उकलला ?...
कोंडलेल्या विषकढांनी
त्याच रंगाला भुलोनी
 जाहले मी सावळी
 मेघ झम झम बरसला...
बीज चेतून बहकले अन्
उधळुनी सोळा कळा
 विश्व बघण्या झेपले
 मेघ मीही झेलला...
सूर्यदग्धा...मेघ मग्ना
कोण माझा ? मी कुणाची ?
 कोणती मी नेमकी ?
 ...काळ येथे रुंधला...

कविता गजाआडच्या /४७