५
वसिष्ठ,
गौतम,
[ स्ववक
कथाकल्पतरू.
_
६६
भारद्वाज, कंठलेप्म,
गर्ग.देवल,भृ’गु,मार्वेडिय,,पैल
जमदप्ति,
अत्रि, कश्यप,
शांडिल्य,
ऋषिदुंप्ग, जैमिनौ,
नामदेव,
पराशर,
नाकोंकतु, नृहल्पति, सारातात, अमिंदौप्ति, नारद, नउद, कीस्तिक, सांतपन, मेद, उद्दालक, गौरमुख, दुर्वास, विभांङक, क्रौंडिण्य, वकदालग्य,
मुल्ला,
वामन, गैचकगुक,द्वैपायनमाडव्य रोमहर्षेण,अष्टावक, ट्घीप्चक, बृहद्श्व, ॰वात्मिक, पौग्य, कात्यायन, मालव कोरे अनेक ऋषि आलेहात
त्या सवाचप्याग्यसत्कारकरूनवतुदेवार्ने
त्यांना यज्ञात वसा‘वेलेहोते.
या
प्रमाणेंमोंठ्याथाटग्र्नेहायतसमरिमचल्लालाअसतांना, दंद्रकष्णाकडे येऊन
हाणाला; “हेचकपाणी, अ’नूनतूंवज्रनामदेत्याचानेग्श करण्यळाचीफांहीच
तजत्रोजकरीतनाहांस हेकायव्” श्रोक्रुप्णत्यल्लाआश्वासनदेऊनहाणाले; “इंद्रा, तूंत्यासंबंघानेमुळीदेखथिं काळजी करू नकळो. योग्यती व्ययरथळा लवकरचहोईल. आतां येथे यशसमारम होतअद्दितौहोईपर्येत तूंयेघेचरहा. "
अर्हे’श्रीट्टाप्णानॉइंद्रास सांगून त्यास यज्ञासाठीं ठेवून घेतले. मद्रनामया नत्यांचाजोप्रार्सिद्रनटहोता,तो[हत्य[प्रसणांयज्ञसमारंभास गेला होता,व तोतेर्थेऋषींचीक्का'गृकक्कात्यांचीतेवाशुश्रुषाकरीतअते. त्यामद्रनाम नटाचेअनेकरवेळपग्हुनऋषिफार संतोपित आले, व त्यांनी त्यानटाला
_‘तुआ सर्वत्र मानमान्यता हँळिईंल’ असा आशीर्वाद दिला. .२ क्यापुर्सस मद्नायें आगमन. "
द्दकलेहसव हंसिणी प्रमावतौला आश्वासन देऊन
निघाल्यावर,
द्दारर्केत
आले व प्रथम मदनास भेटून त्यांनी’ त्यांच्याजवळ प्रमावतळीच्या ’मोंट्र्माचा, तळाल्प्याचळी, वसळात्विकपणाचींयोग्यतौप्रशसाक्कातिचा
हेतु त्यास
कळ-
विला. नतरश्रीकण्ग्ळाळाकद्दे जाऊन त्यास ‘आझी प्रमावतीवै मदनाविपवळी मन वळवून आला असे सांगितले. इतकी तयारी झाल्यावर श्रीट्टाष्णविळी मद्रनामश्र्
नटावरोवर मदन, सांत्र वगद या तिघांना`ट्ऊन, त्यांना वज्ञनाम दैत्याकडें पाठवून दिले आणि
युत्तिने कार्यमाग
करून
वजनाभप्चा
नाश
करण्यास
सांगितले. त्याप्रमाणे मद्रनळाम नट वज्रनाम राजाकडे आला व त्याने अप्पल्याव्यवसायखीराजालामाद्दितीकग्जदेड्या, राजाच्या द्रवारांतलेळ करण्याची परवानगी मिळविली. वज्रनाम दैच्यासद्दि मद्रनामाचे खेळ पाहण्याची फार दिवसप्पाक्त द्ऱ्द्या होती.
त्याने त्या नटास मोठ्या आनदाने
परवानगी द्ऊन, रोज रात्री खेळ करण्याची आज्ञा केली. त्याप्रमाणे मद्रनाम नट राज रात्री वज्रनामावै द्रयारांत मदन, लांब व `गद् यांचे साह्य घेऽफा, खेळ कग्ज दाखत्रूलप्नाला. तो तेल पाहण्यासठीं, खळार्लीपुरुप _यसत असत, व वर स्मिया वसत असत.
उड्रुव्शळीने रावणास शाप दिला
होता,
त्या प्रत्तेगाचळा
खेळ मद्वनामाने वज्रनामास करून दाखविला. तो शैवळ पाहून राजा फार खुप
