१४६
कयाकस्पतव्.
[ क्का .
ऱफाकिया-मटँऱ्न.॰
ि ्ल ीक ्ब ंर फा चे दो ान ुन यम ान ेम ्त वर हू ंस ळा पा गो ा ृण ोक ्र ंश नी ां वस दि ळी ्द ंद का दे पुर् र ेब ुन यम का क् वै खी ेग सव बर ळा ें वर ते ून मण ह् _असर्तांगोपाळांनांफारतहानलागली ा ्य ्त पख हु ले ाय ्य छम च् थे िय णह आप मेलेवत्यांनांपाणीपाक्त
पाण्यांतमयंकर
ोव यळ गा ळ, पा गो ्व सर ोत ्प ार षण क् ंर पि रँ रा फ् ्य स्मिअसल्यामुळेंतेंक्कोपोटस्किमेल
न हू पा ें अस [त ्ह ार तन ये [ळ ोप [ग ्र तर ला ळा वप्सरेंमरूनपडर्ली.द्र्कद्देबरम्चवेळक्ष
ात हत पा ऊन ये थे र् ते े. आल िघ ्न सन या च् ने मु कृष्णववलरामतेंयूनउठलै वव
ते , ला झा ं का रक ाफ ोठ मळ ा वढ िए ्क यस ग् पा ा ्य ेच ुन यम ीत ्च ार ार एक े. ्ल झग मत हे या ळि णी पा े ीन नद ा ंय गी भा त मं आस ै ीव नद ा ून ा यम .य ना ्द ैर तय त्य'प्न्या लक्षां ण मु अव ढा एव ंत या ण् पा या ्त अक ें अस त, ता दृ अत्यंतनिमेंलअसव्याषुळेंऋमिरा र चा वि ेळ चव रा ाब ीच ्ट ोष ाग ्य ंत ने णा प् कु री एकर्क्सकांनिमणिक्काऱयाप्रमाणेंश् वर ळ यो पा र् गो ळा वग बं र् नस ृं ंव िम अभ ें बत ले ेत ीघ पस ें ेच केंलाहुनतरत्यनिंवमुन ् ाळ ोप बग ीं ाय ैग सव णि रम प् या त् तो हो या म् ्ञ शिपडले,तेव्इ[जसासौपेंतूंनमनुप्यज त ां ्क तक र् द् े॰ गल ला ळू नॅ शै ळो फ् डू ें जगिझाले.मगपुन्हांगोपाळ,क्वाणवक्का[मच ा ्य ाच ्ष ुक ाब ्क ाक एक ्ण ुष ्र ीक ्र ंश दा ब् ते खेंळतांस्वैळतांवैड्रबस्लॅतक्कापडव्या
र ाब ्य ङल तप ां ाण रप ड् चै तो ी. कल टा डी तउ फद्रीवरक्तलावतेक्कांत्यार्नेयमुनें ी ुड तघ ां ्य ाण ंप ठी िं यप ग् ोघ टश ट् चै िं णन ष् टा ट् ां ्ह ेव ्त ाब ्र डफ वु ंत णा पा ाव जल मि ्ज ्द सद . ता हो ला हि रा ऊन ये प सर् ंड चा रच ळा प् ंब एक ना ि[ मास्वी.त्यायमुनेमथ्र्येकाख्य फा पण ा, ्ठ ॅष ाह ्म तह ां ीप ्व ाद णक ्य रम िट वी र् नव त्यल्पस्कोत्म्यकमुखेंहॅसीं.तौपृटुं ऊन ये ंत मे मु ंय तो ून ृण ुह ्य ेट गल ला ऊं जा ीण ठळ ेक डाच्याभीतीनेत्यालातेर्थेराहण ील ेत ्र ्ग ुऱ यक ीं ैळ ेव एक ण, ार .क ती व् राहिला.याठिकाणींवमुनेतगय्डांचींमीतिन
्, ्र ंत वि ली कै ना थं र् रा प् ीं ंच रो ंम ं सौ नी ां ्य ंत हा य् ला ते ाग 'ल ेऊ सद रा जलचरांनां गस्त्रफारच त् ी ्ष पक ्ड ्भ गस तो , ोत आह े तल ां ार िव पर या झ् "हे सळीमरी! तूंपरम पवित्रअसूनआर्सी तु ो' अश ईल हो ण ्ष रक सं चे आम ो, तर ेत ार रक प् हृ सं चा ्म येथे नित्ययेऊन अप ा ाल वय हा रा त ां क जन ेए यो ्य ्र मथ वै मु ंय सा ्य ॅत कांहौतजवोज कर.”तेव्हां समिरौन ् ंघ पई स् ्क उट तो तर ईल ये त या ण् ड दे ु र स ग रा त त् ं ा ग सांगितलेवजरयाभा र फा चा ळा ्ड गस हि ला ाँ सप या लि का . ला दि प शा ा अस ल, वे झाल्यावरौबर नारा पा
ची या ल् मा व मै नि ग मा जन यो एक ोल ैत ुन यम ं ्हा बेब त्रास होत असे. त्याला न ह थू ास ते ार िव पर या ल् आप न डु सप सो क् र् ी ण् ्द रम ोद ंत दा ब् , ते ली गोष्ट कळ ं ळे मु या ल् सर तप नै मु षय वि ले पो र् रत ंक मय निघालाववमुनैतयेऊनराक्विप्.त्य[ मय र् नि ने णा कॄ रो ंत श् या ण् पा या त् े गा ाल .अ ्ठ ते रष हो गिर्देपाणींस्पर्मक्योंदीमयावह् त ां ्य तस दु ा. गल ला ं धू शो डू न चें रू मा डी ंत बु या ’ पणेंउडी यॉक्कोक्पाण्
दृ ोग ्व सर ार ुम ुक ौद ीत ्ल . यर ली त् गे टि ष् ्द ीद ंच या खि औंकुष्णपिंरकाळिया सपॉव्या
-
