॰भ् ळं॰]
`
२१
अध्याय ४ या.
ून” पाह ा ील ळल वा ्य रम या च् प् लक वा या त् ्‘ ’ल न् रप सन्रल्ऱ्द्दानमृत्वऱह ्दि तिद मळी ी थोड ा तिल ळे ामु कार प्र षण ेक् [वल त्या तु परं ले, वाट ुक कौत ’रतौला मोंठें ’ - ऱ्[. या लहान मुलाचकांव कराव याचळी [तलामोटळी कालवा पडली; ळा तुझ ात, 'रळ ेणाल म्ह ला ति ते रण प् ‘अ ल् झा ाण वत ीअ सन न् ार अन तत न्तकया ा ेल वल पा म जन् ां दर िउ णच सि क् व् ात ्म ंद ंव चि दत या हा च. हा ळा ें पतिमदनंत
ला ले दि ाद ोव ाश अळ ा तुल े रान शंक ा अस े ळल [म पति ा तझ त रां ापा द्व आहे. ां यत उम ूं चत हळा णवे म्ह कर, पन प् सन यत पप व` ा वार े याच तूं णे आहे. त्याप्रमा र नंत . आहे णार हळा यु मृत् चा रा ास तर शं ाने हात या च् ना मद या . दप् नां सुखाने तुम्हाद्वारकेतजाऊनरहळावै. ”हेऐक्षूलस्तीलासाहजिकत्त्वर्मंष्ठा आनंदझाला,
ळो ूह कर ाळ ंम सा ा कस ा ण’ ाच आप पत या पत् तअ प् घर या वतग पय वप ळा पणवर ा हळ पण , या ीव नळ “म ी; णाल म्ह ला दा ार ोन तळ ां तेह . ला पड ी ळज [तला मोठी का
' ो तरा रॉह ाक् च याल ला , ाग ले ाल कस श ाच ना रय ंव रश ेत ेल पड ीस ्ट ृष ाद यळ म् त् चर शं जर
›उपापसांगा.” नेब्दांनारदम्हणाले; “वृं त्याबद्दल मुळीच कळाळ्ज्ञळोकरूं नकौ. मी मदनावर अदृष्टमंत्रळाचा प्रयोग केलेला आहे. तेव्हां ता तुझ्या वाचून अन्य
े, आह ला ले दि तु मघे कळा व ा ळण पा ी र्ट ासा मुल या कौणासद्दि दिसणार नाही. दंद्रानी नोद्दि अदृग्-य असल्यामुळे तुझ्या यांचून
नळारदंनि रतोला मदनरवै
कवणास
दिसणार नाहळो’त. ” याप्रमाणे
संरक्षण करण्यास सांगून नारद तेथून निघून गेले.
नारदाच्या वचनळावर विश्वास ठेऊन रात, आपला पति
आनदानेपण
जा सदन
त्याच अत्यंत
मौठींकप्ळजौ घेऊंनंसरसण कराल होता. याप्रमाणेवाराव’प
पर्यंत रतोने सरअण केल्यावर तो चांगला तरुण दिमूलागला, तेहां रनींस ण्ठा झाली व ती मदनाद्’प्र कळामातुराप्रमाणे वाचू लागली. रतोंचौ तो ेप टल वा यं र् ्च आश र फा ला ना मद या ेल् झाल रण रम घि ांच कुंतिपाहून पृवज्ञन्म माझ्या आड्प्रसळाणे लूंमाझ्'य् संरक्षण फार रँवद झाला. तो म्हणाला; “याद", केलेत आणि आतां अशा मलेतळोच इच्छाप्रद्ळिशंत करितेस हें फार अनुचित होय. सजकडूनं अशळो भलेतौच गोष्ट कथींद्दि होणार नाही. " हे ऐकत रतोने मदनास मागील सव हफाँकत सांगृन व्याचळाप्रांप्त दूर केली. अशा रळोतळोनेंउद्शंळाप झालेल्या मट्नासपूवैजन्मांने त्मरणहातांच, तोपूनवतमुदरततरणझालावव्याने आपला वो रवि हिला ओळरतन आलिंगन दिले. ४ =शैसरासुराचा मृत्यु. शंवनमुराच्या वाठ्यांतरप्ति वमदनं याप्रमाणे आनंदात असतां तळोगोष्टशंवराव्यळा राणीने पा[`हली. तळो लागलीच आपल्या पताकडे गेला व फ्तोला सांगु लागली;
“तुझी घर[॰ सहम्पवितता
म्हणून
अक्वि रात व्यभिचळाग्रेणी असून [तच्पस्काडे
कौणींतग्ळा परपव्प आलेला आहे.” हऐकत शंतरळास फार राग आला व तो आपला नितळ घेऊन रतोच्या महालात गेला. पाहतां र्तो तो पुरुष दुसरा कोणी
