९६
फयाकव्फारु.
[ रतफ्क
चत्यांनां अन्य रत्नेदिलीत. हेज्ञगजनकप्! त्याप्रमाणेंयावेळीद्दितूं हँळा रीज्ञयागादि कमचाल्'तौल्अतेकरू-नआपलाह्मवभागसवाचेमागृन ॰श्वेत जा. क[रण वडींलया दृष्टळाने अगोदर सवेदेवांनां द्विमान देऊन मगतूंघेतलापक्विस; परंतुवृंदेवाघीदेत्र जगदीश्वरआहेस,तुलाउच्छिष्ट
ड्विर्भागदेणझ्हिवरन‘ह्र,म्इणनतुळाआम्द्दीस्रोमप[नळापूर्यो अनुच्छिष्टघ्रअसा वयज्ञांततवदेबांना'
होवमागदेउंघ्,
हयिर्मागतुलादेऊं.
होवमांगदेण
झाल्यावर
सर्वे
उरलेला
द्देजनन्नाथा! एव्तल्लादाताअन्नद्र्प्तकरितेवैळींज्या’
प्रमाणतवमाचकांतांसंतौपित करुन नंतर आपण अवग्नद्दण करितात्याप्रमाण
तूंआमचापिता आहेश्वातेब्दां आपल्या यासवमुलावाळांनां ह।वम[ग [मळांलाप्वरआपणट्विमोगप्रहणकस्ति जावा- अभी आपणास बिनति आहे. हे नीलकंठा!
आग्द्दासवआताकण्गवासकटातआहृप्तहतूजाणतआ’सच
भ्तरआम्हदिरट्याकरवयासंकठाचं निवारण कर."
.६ दृक्षाचा पुनर्जन्म. यप्प्रमाण ब्रह्मदेवाने महादेर्वाची अनन्य भावाने स्तुति वेल्पप्वर ते प्रसन्न झळिवसवदेवांनांत्यनिळीतुमन्यासंकटचिंनिवारण करिर्तोम्हणून आश्वासन दिले. तेव्होसवैदेवांचींहृदयें गाहें'वरून आलीवत्यांनीं शकर[च्या पायांवर
लौर्टागण वातले.
शकर[नीं तत्काल वागभृऱ्मीवर जाण्याचीं' तयारी केला.
नंदीत्रर आरूढ झाले व वरळोवर [शवगण व इतर देबांनां घेऊन मोठया
"ग्मार्ने तेथून निघाले.
शकर निघाले,
करणाऱ्या देवानां अत्यंत आनद झाला.
असें पाहून हृयिमाँगायांचून
दुंद्गुमळी वाजूं लागल्या, शखाचे
ते समां-
तळमळ
घ्त्रनि
होऊं लागते, निशाण फङफड उडूं लागळीं आणि द्रव शकर[चा जयजयकार करूं लागले. अशा यानाने शकर-[नळी स्वारी मोठया वेगाने क्षिप्रानदौकद्दे चालली होती. रळातांनून गापयांसरासाठळी जशी धावून येते, त्याप्रमाणे शकर" प्नसृऱ्त्प्ळीकम्'रेतां मोठया त्वरेने चालले होते. त्या विलक्षण वेगाने चालणाऱ्या नदीने महदिव'ळाचीं ती क्काप् जाणून तो फार जलद चालू लागला, व त्याने
लवकरच महादेर्वानां यागभूमींवर आणून सोडले. प्रशांत स्रोतवाद्दिनळी [॰क्षप्रा व तिला येऊन मिळणारी वृंदा या उमय नद्यांचा संगम पाहून महृळादेवांनां मोठा संवृंप्ष झाला. संगमावर शळार'ग'वराचळी मात होती, तिने शकर[ना मक्तिपबैक झोन घेतले. नंतर त्यांनी ज्यामध्ये वीरमद्राने ट्क्ष्’मचे शिर जाळिले होते ते यागदुदुडं अवलोकन कले. तेथे त्यानां प्रसूती कोठें दिसेना, तेव्हां ते नारदाला म्ड्रुणप्ले; “ नारट्प्. ! रणक्षेत्र क[णते ते मुळीच कळत नाही; आप्ण प्रसूती कोठे आहे तेद्दि दिसत नाहीं. " तेव्हां नारद म्हणाला, " पशपते! रण:
येत्रावरलिं सत्रे चिन्हे नाहं’प्र्शी झाल्यामुळे ते अळोळ्रयूं येणें अशक्य आहे, बाख… पलींकद्धव्या वाल्ला नृत्तिकप् उघळलेळी असल्यामुळे हैं रणदेच्त्र अतळाते अदें
