[क्का॰
कयाकल्फ्तरु.’
८८-
काकानाहींर्क्सजनूनगरुड‘ आपलीआतांयामंदीच्याश्वासराक्तणिक्तमुटमुट श्रोह्ररींचीप्राथनाकरूलागलावतौह्मणाला; “हे हृपीकैशी!हेअनत[!मळ[ळं 'हौ तूंनांगली कामगिरी सांगितलींस.
आतां या संकग्रंतृन माझी लवकर मुठकाळं
कर, नदिंळीतरद्दातुद्मातेवकयामंदीच्याहातानेसुंत्युपावैल. नदीच्याश्वातोच्चा-हुंळाळासामुळें मी आकाणांत खेपा घालून, अगदी मरर्णोन्मुख आलों अ[हें,ते"'प्रा" ”
शळाररांत प्राण आहे लॅ॰[च घाबूनयेऊन मझिंसंद्क्षणंकद्.”
ती गरू‘ळाचींइळाक
एंकून विप्णु तत्काल वेदुंठांहून निघाले व वरँळावरढ्न्वकैरि द्रव घेऊन करू,-[` यास आले. तेथं गस्डांचीं तळी अवरथा पाहून चिय्णूला फार वाईट वाटले व न्द्रगरुडल्प घरूं त्याने इंद्राला गक्काम '॰[रण्याविपयीं सांगितले, त्याप्रमाणेड्न् लागलार्तो, लँळाद्दीगक्कावरयिरनवीवैनाकपुंईंस्किजाऊंलप्नाला. तेंब्दांईंद्रार्ने गरडफ्राज’ळदीने सोंट्टनदिलैंवतप्चटक्स दूर झाला. मग विष्णुवसव
ट्व,गरुड
मंदीचे नाकांनूयाहेंर पडल्यावयेवर त्यालाघर’ऱ् लागलेर्तोतेहृ‘ब्
आकाशांत उट्टे लागले. तेव्हां देवांनीं गरुडाला सोडून दिले व ते बाजुला झाले. [यणावसवदवयलारैद्दाद्दात र्टेकले तेव्हांगरुडांतआतांआपलायांतव
अंत आहे असं कळून चुकले. मग ब्रह्मदेव सत्रे देवांनां असे हाणाला [क, या नदीचा त्रुपण अळापण सवञण घरऱ्न मिळू, ह्मणबे याला श्वासोग्द्वास जोराने क[रतांयैणारनाहीं,
वतर्तेप्नाले
हाणजें
गरडप्में तत्काळ पळून
ब्रह्मदेवाने सांगितलेली मुक्ति सर्प देवांनां पसंत पडली वते
जायै.हृ[
सर्वजण नदीचा
वूषणघलाऔइंक्कालै- ह्यामुळे मंर्देम्याअत्य’त पीडाहोऊ'लागळीवव्यारे गरुडळात सोडून दिले. गरुड तो संघि साधूत हृजारों क[स लाव पक्का गेला. मग सर्व देवांनी
नदीचा जयजयकार
करून त्याला वंदन केले.
[वष्णु नदीला
ह्यणाले; “ या नट्ळीश्वरा! तूंट्टापळा ट्वेंवींस हाणून आज गरुड वाचला, न[हृ[ तर तो कैव्दांच मरण पावला असता. आर्लीनुझाबुपण धरला हैं अनुत्वित`कळे खरेहुपरंतुअग्जपल्लालोंकप्नथम तुझ्यात्रुपणाला द्दातलावृननतरतुझीपूता करतील व त्या नंतर शंकराची पूजा करतील.” याप्नमर्णि देवांनी नदीला वर दिला, पण गरुडप्ने नदीला असा शाप दिला कि; “तुझ्या वूषणाला पीडा" होईल, व त्या पाँर्डेमुळें तुझा मदम'ग होईं'ल.” मग देव गरुडळाला हाणाले [कडू, अरे! तूंनदॉक्यप्व्यर्थ शाप दिलात. तेब्दां मग गरुडाने मंदीलाउऱ्शांप दिला` [क, याच्या त्रुपणप्ला पीडा न होतां याच्या वंशाच्या वुपणाला पीडा होईल. राजा जनयैज्ञर्दुग! याप्रमाणे नदीच्या वुपणप्ला प्रथमहृरत स्पर्श क[ करावयाचाते,
मी तुलाप्लॅंकथन केले. आतां द्क्षप्रजापति पुढें कसा जिवंत झाला तेंतुलासांगतळो॰॰
३ विष्णूवानिरोंप. प्रसूतळीला कौकिलेर्ने सांगितल्याप्रमाणे तिन तिच्या
बोंक्टण्यावर विश्वास ठेवून
सती जाण्याचे रहित केले, मग तिने बरोबरच्या सत्रे लोंकांनां नगरांत जाण्यात …“
