३स.]
अव्यायभ्श् या.
होकयामघिणोतरपुरणांतआद्दे.
झाला, हो कयामागवतांत आहे.
गुराणांत आहे.
८५
हृण्याह्रल क्सिप्रप्शन केल्यामुळेंनौलक'ठ'
इंद्राच्या खड्गानें निलक'च् आला अहें पद्म-
ज्याप्रमाणे कर्मोने देह्र धारण करणारा आत्मा भिन्न आहे
असा मासतो, त्याप्रमाणें युगपरत्वार्ने त्या सर्व कथा खऱ्या आहेत. नदीने दूर फेकूनळिदल्यामुळेंमह्रक्विअत्यंतसतप्तआले, व ते नदीज्ञवळ येऊनत्याला जाळूनटाकण्याच्याउद्देशाने त्यांनळो आपला तिसराडॉळा उघडिला; तिसरा नेत्र उघडिव्यावरळोवर भयंकर ऊणाता उत्पन्न झाली व त्या भीतीने इंद्र पळूड्रु लागला; परंतु नंदी हा अर्माचाच अवतार असत्त्यप्मुळें त्याला लवमात्रद्दी त्रास झाला नाहीं. मग शंकरानीं नदीला उडवून फेकून देण्यासाठी पवनास्त्र त्याच्या अंगावर सोडले. त्या योगाने वुट्ग् उहूं लागले, परंतु नदी हा वायूचा अवतार असल्यामुळेंत्यालाव्यापवनास्रापातूनकांहींदेंखीलत्रासआलानाहो. आपल्या
गवनास्नानें नदीच्या अगावरील एक र्केसद्दि उडाला नाहीं, असें पाहून महादेव अत्यंतकूद्वाआले व त्यानींनदोवरपजैन्यास्त्रग्राऱ्कले; परंतुनंदीलात्यापामून कांहीच पीडा आलळी नाहीं. हा प्रकार पाहून महादेव अत्यंत विस्मित आले व ते स्वस्थ उभे राहिले.
तेव्’गं नंदी हाणाला;
“ महादेवा!
आपण यावेळी
निऽगस्त्र आल्यामुळे युद्ध करण्याला अगदी असमर्थ असे आला आहात,
म्हणून
मी आपला शरने आपणास फिरून देतो, आपण तीं पाजळून मग माझ्यावरोवरयुद्वाकरा.” अतेंम्हृणूननंदॉनेंमुखांतून निशूळवतुनामचककढून महादेवाला दिले.
५ भुनामचक्त्र व सुद्शेंनचकाचीं उत्पत्ति,वनंद्ळोलाआद्यपूज्`[चळाआ‘घेकार. इंतकँ ऐकून जनमेजय राजा वैशंपायन ऋपीला हाणाला; “ऋषि! तुदर्वांन
चकळाविपयों पु'क्का वेळां ऐकिले आहे,
पण या तुनाम चक्राची कांहीच
मा‘
[हेनळी नप्हॉ तेऱ्हां ती मला तांगावळी. ” तेब्दां वैशंपायन ऋषि ह्मणाले; “ राजा!
नूत्रामुराचा वघ करण्यासळाठीं, इंद्राने कामघेल्लान दघीचौ ऋषींच्या अत्थीं त्याच्या शरिरांक्रून क[ढिल्या, त्या अरर्थांचें वज्र तयार केल्यावर त्याला घार
देण्यासठीं तेहृतोंस कोटी देयांनीं तें सूयैचफांवर वरिले होते. त्यावेळी तें वज्र सूयैचक्रावर घांशींत असतां जो चुरा खालाँ पडला होता, त्या वुऱ्यावै देवांनी सुनामचक तयार केले.
त्या चफ्राला सहृस्न पाकळ्या असून
त्या प्रत्येक पाक-
ळीलाअत्यततांक्ष्णअशी थार सूयैचफांवरदिलीहोती. नतर तें चक्रसवै देंवर्ना महादेंवाला अर्पण केले होते. सुदर्सनचक हें तर प्रत्यक्ष सृहेंग्तेज्ञच होते.
य्र्लाचींस्त्रळोसशळा हिला जेंव्हासृयैतेज सहृनहौर्हना,
तेच्हा'देयांनीं सूयैचक
क[[पेले व त्या क[पिलेल्या भागाचें युदर्यांनचक तयार करून ते विष्णूचा दिले.
याप्रमाणे 'तुनाभ व सुदर्शन चक्राची उत्पत्ति आहे.” इकडे नंदौर्ने महादेवाला वस्कि परत _ळिदह्रयावर महादेव त्याला दाणाले; “ या नंदी ! तूं खरा वीर आहेस,
