५६
कयाकत्पतरु.
[ स्तवक'
३ शिंवगणावर अप्रिघुष्ठि. याप्रमाण दआला सांगून तळी योगमाया पावेतो पूवै [दसेकडे तोंड करून यज्ञकुंडाज्ञवळ पद्मासन पालन वसली. तिने आचमन कल, व योंगमळागप्ने देह ददन करण्यासाठी प्रग्णायामाला आरंभ केला. ऊ'र्व मागां असलेला वायु प्रथम रव[ली`मला. नंतर व्यान व अपान हे दोन वायु एक [टकप्णीं करून त्यांच्या शक्तींने सदळा चक्रांचप् मेद वेळा. मग चैपुंठाच्या द्वासने तुपुग्त्वावस्थैत प्रवेश वेळा. आयारचक्रांतोल अपानवायु त्रिवेणी मागळीसं मणिपुरी
आणून त्याची समान वामूचीं मेट करयिली. मग रवाघिष्ठान कर्मे कला प्राण मदिरति प्रवेश केला. तेथे चकरयान जिंकुन मग तिने विशुद्ध चकावै मदिरांत प्रवेश केला. संये उदान वायूला तिने जिकिले. नंतर त्या वाम्यूसद मरतफांत तिने ब्यान व अपप्न हे वायु आणिल आणि त्या तिनहो वाथूग्ळा जिंकूनतिर्ने अमिचकति प्रवेश केला. तेये तिचळी वपरमात्मा परत्रद्द्य अति तूद्ऱ्मजाइअरत्याचा
व्यापका!
भेट झाली.
तेव्हां ती
ज्वळाळेंपळासृन
अशी तुला
या द`ळा’ही अर्मोनां एकत्र करून
शक्तीं’ने दैद जळाळप्यास आरंभ केला, आणि अश न रादतां जळून
वगैरे
“हे सव
›‘ याप्रमाण इश्वरप्चीं प्रप्यना करून [तने जव्रामि प्रदॉत’
केला, आणि जठसति वचकग’प्रे व रक्षा
रहृणाला;
आप्दपुरुपा! ज’र्णोजन्मीं मला तूंच यात [मळळावास
माझी बिनति. आहे.”
कोणताही
ईश्वराला
क[हृ[ एक
क्रीकिलपक्षी
निमिपार्षीतनिघून गेला.
[’नैमाण
जातो,
शैव न
त्यांच्या
थोडवयाच वेळांत कापृर जसा
त्याप्रमाण
पावतैप्चा देद अस्थि
रळाद्दतां जळून
आला, व तों
नेला.
यज्ञमंडपांनून
शवटच्या
भरारी मारुन
यळाप्रमाण दाक्षायणाने आपल्या शरिरप्चें ददन करून घेतल्यावर सय प्रेक्षक व नव्या कीरे दतांश आले. पुवप्रप्प्तीसाठीं यज्ञाला आरंभ केला, तो हा भलतांच अन्त्य झाला, याबद्दल प्रत्येकास हृळदळ वाटू लागली. यज्ञ मंडपळावाहेर नंदी व शिवगण पावे’तीची वाट पदम्त बसले होते; बराच वेळ झाला तरी पावती
अद्यापि वाहेर येत नाहो, असे पाहून शिवगण आंत
पळावेर्तांच्या शरेयाला`गलें-
तेव्हो`ता त्यांना झालेला प्रकार कळला. तेव् हो नदीला व इतर [शवगणांना अत्यंत कोप आला, व त्यानी मडपांत शिरून जो हातीं लागेल त्याला
मारण्यात आरंभ
केला. नंदळीने सत्रे यज्ञसळामग्रो इकडे" तिकड उधळून दिली. मग्णमतळाने मंडप,. गढून टाफिला, भुसं हो ब्राह्मणांच्या मार्गे लागली. असा सय एकच गोंधळ उडाला, व तो मला समारंभ ग्निरकाळत होऊन जो तो आपळापला जीव घेऊन पळत सुटला. न्यिवगर्णाच्या भीतीने पळतां पळतां वाह्मर्णाचळो अत्यंत नेया उडाली. [कत्येकांची नेसावयाचीं घोतरें’ गळून पडली, कित्येक वार्टेत
ठेंचाळले,
आणि
किस्यैकांनीं
रिप्वगणांर्चे
भयंकर
रवरूप
पाहून
