५०
कयाक्ल्पतरु.
[ ताक:
‘ १ दाक्षांयण‘रेदेंदरहून कथायाप्रमाणे
॰दृहृरपतौनगगवे ठिकाणी दक्ष॰ यज्ञ चालला असतां शंकर न दाक्षा’
यणा कैलासपर्वतांवर रच'र-थ होतो, त्या यज्ञासत्रधार्ने महादेव कधोंल्फिदेंखोलकरींतनसत,परतुएज्यांन्’[[रदक्लिफिरततेर्थेआला, वदप्श्चा'यणळो मद्दादेवांपाघूनपुन्कळदूरआहे, अशीसंघिसाक्कातिलाद्द्यणग्वा, “हेंआदि शक्ति! आदिंमाये!
तिकडे
तुझ्या यापार्ने
दाक्षापणीं!
बुद्दत्पत्तिनगरामथ्यें
यज्ञाला आरंभ केला आहे, हें तुला माहित नाहीं असे वाटतें, आहाद्द्य ! क[पत्यायज्ञाचाथांटछ्येन्मत्तियेऊनज्यार्नेतोयज्ञपाद्दिलानाद्योत्यांचाज्ञन्म व्यर्थ होय.
अपर्णे! त्या यज्ञासप्र्टी,
आलें आहेत;.
[त्रैनुत्रनांतौल सर्व लोक
यज्ञळासठींअत्यंतविरतूतवमु'दरअसप्मंडपघप्तलाआहे; लतापत्रांनोंत्रइतर अनेक उपकरणांनॉ तो मंडप इतका मनोहृर वृंगाप्रेला आहे किं, पप्द्दिल्यापरोत्रर' डोंठ्यांचै पारणें फिटतें. अस्तमान आल्यावर दळोपपंक्तींनै तर ती मोगा अधिक
स्वुळते. अमरावतीहूंन इंद्र, चंद्र, वरुण, वचैरि अनेक दव या यज्ञसमप्'रभाच्या दर्शनासग्र्टीआलेंआहेत. अष्टादशांचे दिक्पळाळ, यक्ष, क्सिर, गंधर्व, अप्सरा वगैरे अनेक लोक आलें आहेत; पृथ्वीवरील सवै मांडकि’क राजे, [पट्वनू विद्वान त्राह्मण, मोंठमोठालें तेज॰ ॰पुंज्ञ अते क्हूंप्प, ब्गिर अनेक लोक यज्ञमंडपांत येऊन बसले आहेत. तुझ्या सर्वं या‘हेणीं तळो समारंभ पहिंग्यप्तळाठळी आल्या आहेत, आप्ण क्र आकग्शांत पड्रु’प्, अज्ग्रुनहेसुरगण बिमानांत बसून एकसारखे त्या यज्ञ मद्दपळाकडे जात आहेत. ग्त्रतेरत्रर हा अपर्बं समारंभ पप्द्दण्यासप्रखा अत्रून तूंपाहृम्यारगटॅप् ज्ञळाबै’स अशी माझी इच्छा आहे. मी मुद्दाम एपठ्याचसाठा’
टुझ्याकद्दे आलो आहे." न[रद[चं ते बोलणें ऐकून पळावैत्ती हाणखी; माझा पिंतळा जो दक्ष त्याने अशा याय्म्र्ने यज्ञ चालविला असेल;
“ ॰नारदा!
परंतु आस्राला
तर त्याने यज्ञाला येण्याप्’येपयळी आमंत्रणपत्रिफांद्दि पाठविली नाहीं, आणि अर्धी त्याचं आआंस मोंलानच्ग्'ळा नाही, त्याअर्षी त्याच्याकडे जाणें अप्रमरतच मी जर मह्मदेवांनां जाण्याबिपयों बिचारळीन, तर ते मला पत्रिका आली ' क[पव् तते'च तुलळा’ नेण्यासाठी क`[ण’[ मूळ आहैंत्र् आहे काय. ’ असें प्रथमच [वैनारतौला त्यांनी
मला
असें
[पचारल्याक्र
मौ
त्यांना क[य
ज्या होय. आहे मला
परं सांगू. ?
त्यांच्या प्रभाते तर मला अद्प'त लाजत्यासाररवे होइल. बरें, पतळाला न [पचार॰ तांच निघून जाते तर त’ साच्या ["म्त्रपांच्या दृष्टीने मरणापेंक्षां’द्दि कठिणहोगय. तसे
केल्यास मला सर्वे लाक हांसतील, त्रद्दिणीं नविं ठेंयितळील, आईं र[ग र्क्सल, अप्तन्ण दक्षांलाढी ती गोष्ट कांहीं पसंत पडणार नाही; शिवाय मी माझ्या पतीच्या प्रांत‘फ्रा अपात्र ढरेन, तेव्हां तो पतसमळा'रभ कितीही मनोह्रर असला, तरीं
