[ त्तवक
कपाकल्यतरु.
४८
अधिक प्रीति क्यों, हो सर्व नरकाचौ सामग्री आहे. एवढ्यासार्दो नीवि॰
न ंपाल माणे ाप्र ुत्र ेवैप प्रज ें. ठाय ीतअ ंकर कमै ग्य ंपु ्यो नेक ्ने ्बार कारम नेक् ांर् मर्ण करावें, ऽजिर्चे द्र्व्याहृरणाची इच्छा क्कांनये. वाड्रुसॅतांचा गौरव करीत जावा, शरण आलेल्या शत्रूला छळ करू नये. याप्रमाण राज्यकारभार केल्यास तो या नरकाला सहृज्ञ चुकवील. तेव्हां हे द्क्षराजा! तू नीतिर्ने वागून पुत्र…
प्राप्तीसाठी यज्ञ कर, ढाणबे तुझी मनोवांच्छा तेब्दांच पृद्रुग्ग्ळा होईल. पृथ्वीवर क्षिप्रळा नदीचे
क[ठीं वृझ्यातीं
जवळच नैमिपारण्य आहे, त्या
या
नांवांचीं एक
अरण्पांत नुहृस्पतीनै
नगरी
आहे, तेथें
यज्ञ केला होता,
तेव्हां त्याला प्रत्यक्ष भगवान तेपशायीं नारायण येऊन भेटले होते, ती नगरी उत्तानपावाची असून, अत्यंत विस्तृत व पवित्र अशी आहे, तेव्हां तूंद्दी त्याच ठिकाणी जाऊन यज्ञ कर.” नारद्निं असें सांगितल्यावर द्क्षाते त्यांस सत्कारनिं निरोप दिला, व आपण यज्ञाचे तयारोंला लागला. क्षिपळा’ नदीचे कांर्टी मंडप वगैरे वाटून यज्ञप्चळो तयारी वैखी; परनु, द्क्षाला अशी शकळा आळी किं, यज्ञांत आपआपते भाग घेण्यासाठी ब्रह्मा, विष्णु व शंकर द्दे येणार नाहीत, आणि ते न आल्यास यसपुंरा होणार नाहीं, तेव्हां यवाचीं ` सांगता कशी क्यावी, या विचारांत तो वक्ष प्रजापति पडला. मग शार'गघरावै मूब्रॉयरत्यचिंलक्षगैलैंवत्यनि विष्णूच्या पायावर मस्तक देवून विन्णूवी मनळोमावामें प्रांर्मेना केली, “ हे अमय'कर शारगघरा ! हे वज्ञर्पजरा ! हे असुर. संद्दास्का क्रव्णाक्ररापु हे अनंता! है लरेर्मांरमणा! ” अशाप्रकरें तो प्रार्थना करूलागल्यावरत्यारिथतींतत्यालामोपलागळीं, वत्या सौंपेंत त्याला असें. स्वप्न पडलै किं, एक हृरिण जवळ आल व ते द्क्षाला प्नणाल किं, “ तुला शस्नाते मरण नाहीं, वयागसमासाँचेघेळीं मी तुला येऊन भेटेन, ” अते हाणून त्यार्ने द्क्षाचेह्यतांत मुपारळी बांधली व ते निवृत्त गेंते. अलेंरवप्न पाहून वक्ष;
जागा शाला. उठून पाहतो तो हृरिण वगैरे कांहीं नसून हातांत सुपारी मात्र
बांधलेली आहे. ती सुपारी पाहून स्वप्न रवरँच अशी त्याची खात्री आली. व त्याने शार'गपराच्पा मूर्तीची मोठ्या मक्तिभावार्ने सेवा केंळीं. नतर यज्ञसाहित्य
मिळवून
यामाचीं तयारी
केली. ’ अनेक
ठिकाणच्या
विद्वान
त्यानें यज्ञासार्टी वळोलाबृन आणिलैं. हृज्गरों वाह्मण त्या वतळाफॉंरतां
ऋषींना“ आले
होते;
त्याप्रमाणे अन्य लोकही केवळ यज्ञ पत्म्यर्क्स ष्ग्णू’ग् आले होते. पमूला मारणारा चांडळाळहां यज्ञमंडपांत पल्ला मारण्याचीं हृत्यरिं वगैरे घेऊन बसला
होता. अशाप्रकारे सर्वे तयारी आल्यावर चांगला दिवस व सुमुहूतें पाहून प्रथम
गणपतीचे पूजन केलें. नंतर दाते वगैरे करून यज्ञसंरक्षणळासठीं अष्टक्सिर्ना अष्टद्दिश्याळ देवळे; पूर्वे [देर्दोच्या संरक्षणर्क्स देर्वेद्र्यचीं स्थापना केला; उत्तर दियैला चंद्राला टेविलै; पश्विम दिद्देत्का संरक्षण करण्यात जल'वर याला
