.३ रा, ]
॰
अध्याय ८ या.
"६५
नागरिफजन, अशळा सह्रपा’रेयारग्र्ने मिभिला नगराला आला. त्या वेळीं राजाने त्याचा मोठा जयजयकार करून त्याला नगरांत भिरयित अक्वि.
तसेंच गौड, मलबार, गांधार, घेगाळ्, क[लिंग, क[मोंज, कुंनत्’ऱ्, हिमालय, अग, बंग, चीन, माठ, माळवा, कद्द ळोन, नहा’रळाटू, तेळेगण, गंगातय्
याँरिअनेक
देशतितेराजेत्वालग्नसमार'मम्याठीं
आले हौते’. तसेचं’ क्सिनू
ब्राह्मण, सर्व शांस्त्रविद्या कौबिट् असे ऋषी पांनाद्दि जनक्रार्ने योल्मविलैं होते. तो क्काळोत्राह्मणांचा समुदाय अठ्यायर्शी द्दन्नार होता. त्या वेळीं तो मियिला नगरा वसंत ऋतूंत द्रुछ्येल्या उद्यानाप्रमार्णे वहुजनसक्रूहूंम्र्ने प्रफुह्घ् `दिसत होती. रामलश्र्ऱ्मणास ट्शरथार्ने मोठ्या संकटाने आपणापातून दूर कैंळें दॉतें, वत्यालात्यासंबंघाने रात्रंदिवस क[ळज्ञळो लागलो होती- फ्रंतु अशा रीतीने
परस्परांची
भेट झाल्यामुळे फार
आनद
झाला.
शत्रुघ्नव भरत,
रविंळक्ष्यणाला क्काट्टन भेटले, व कीसल्या, सुमित्रा आणि कैंफेयीं यांनीं त्यांना क्रुरयाळिळे. मिथिला नगरांतीळ लोकांना त्या वेळीं अत्यंत आनंद आला होता. त्यांनी आपआपर्टी घरे फार कुशलतेर्ने ॰ट्टळागारून घरापुढील रस्ता सलासंमार्जेन करून व त्यावर र॰[गोळ्या वड्रेरि क[दूनब्लू अत्यंत सुशळोप्’मेत`कला होता. अशा रीतीने सर्व शइर हुंप्गारल्यामुळें तो समारंभ पाहून डोंळ्यांवै सार्थक शांलै असे
वाटे. लग्नमेडपांतजोकांर्दीआरर्पिवरोपणाईंकैलोंहेप्ती, त्1[प[हून देवेंद्रास आपल्या अमरावतौर्ने वित्मरण व्हावें अशी ती अपूर्व होतो वीतारामाचा विवाड्रु होऊन त्यांस वोह्रल्यावर आणून वसयिव्यानतर ज्ञनक्रार्ने आपली स्यत: ची मुलगी मांडवी या नावाची होती, ती मरताला दिली, व आपला भाऊ कुशभ्प्वज याच्या
श्रुतकींर्ति आणि उर्मिला अशा दोन मुली होत्या, त्या यैकीं’ काँमेळा ळक्ष्यणाला दिली व क्षुतकौत्ति“ शवघ्नळाला दिली. याप्रमाणं ’चौपांचें चार कन्यांवरैप्वर जनक राजाने मोठ्या समारंमार्ने लर्ये लाविळीं. त्यालघ्नसळोहृळाळ्यार्चे वणन करण्यास कोण
समर्थ आहे? देबांनाहि दुर्लभ अशी नानाप्रकळारचां पक्रान्नै अत्यंत दोन द्रिद्रोद्दि कित्येक दिंवसपयैत खात होते. जनकप्ने चांगला वरत्रै सर्योनां व द्रव्य देऊन संतुष्ट केले. त्या प्रमाणे ब्राह्मण व ऋषी यांचाद्दि योग्य असा सत्कार केला. लहान थोर सर्व राजांना वलें अलेकळार वगैरे देऊन त्यांना योग्य सन्मान
केला. त्याप्रमाणे त्या वेळीं वधुवरानांद्दि याझणांचे आशीर्वादृ, गरळोगांचा दुवा,
व राजेरजयाड्यांच्या अनेक देणग्या मिळाल्या. वयासप्ग ठ्यासळोहृळा पुरा झाल्यावर ट्रारथानॅ जनकाचा निरोप घेतला, व आपते चार पुत्र, त्यांच्या स्मिया, आपल्या [कथा, प्रधान, सन्य, रथ ’वफैळिर आपला सत्रे परिव’ळार बरोबर
घेऊन तो अयो'यैस यण्यास विकला. ज्या विश्वामित्र ऋर्षीच्या कपाप्रसादार्ने श्रोरामचंद्र वगैरे मुलांचा एवढा जयजयकार झाला, त्या ऋपींनाद्दि त्याने आपऱ् णावरोंवर वतल होत. कुलगुरू वसिष्ठ देहि वरळोवर होतेच.
