२ रे,]
॰॰ अध्याय १५ या.
नेतनळाहौ,
अरेंळाच खाँ. मगतौ
,
',१५७ “गागिंकेप्या
त्या गणिकेन्ला हाणाला,
भयंक्ररप्न’क्रारामुळें, लूंकोण क[णांचौवनेरेआद्देसतेंऐकण्याचीं मलाइच्छा झाला आहे, तरतूं आपलींहकीकत मलासांग. ” तेप्हांतीह्मणाला, कीं, “नट, गा’णेकावयोगींयर्लीआपलीपृवपीठिंका कोणालाहोसांगूनये, परंतु तुला सांगावयाला काहीं हरकत नाही असे वाय्ल्यावग्ज मीनुला आपली हकिक्त स[गते॰रळीघपुर नावाच्या नगरांत राहणान्यापसिद्र घनेश्वर नावाच्या
ब्राह्मणांची
मी
झी
आहे,
वारल्यावर
पति
माझा
माझग्मुलगा
[वद्याघरह्मणूनहळोतातौमाट्टेरेपग्लेनर्क्सत होता. पुढें बँपिंळोयरांक्तद्र्ज्य वैऊनदैशतिरळालानिधृज्ञगेला. पुढेंद्रुप्क्कारॅतमाद्द-याजवळचेंसवझ्या नाह्म’सें झल्पष्ठकैं माझे खाण्यळापिंण्याबांचून फार द्दाले होऊं लागले, तेव्हां मो देंशतिरकग्जहागणिकेचाघंदाखाकारला. " ती हकीकत
व्यागक्वि
ऐकुन विद्याघराचीं
स्थिति
आँघक
श[च॰
नोंयझाळो. जै मानृगमन टाळण्यासार्टी तों आपल्या आईला सोहूनदूर देसांतक्का आलाहळोतळा, तेंमातूंगमनहा अशारात्तिने वडलेलेपाहूनत्रूत्याची अवस्था अगदी वैड्यासळारखो साली. त्या शळोकमराने तो एखाद्या लहान
मुला प्नमणि रडू“ लागला, व स्मियां प्नमाणें मस्तक [पटू लागला. द्देळावटीं त्या गणिके’च्या घरांनून बाहेर घडलेल्या गोष्टीवद्दले निरुपाप जुळाणून पडला, वतेंशहरसळोड्रुनताआणघीदेंशळोदेशहिंडूं लागला. हातून घडलेल्या मुळीच
पळापाचींप्‘नेवूत्तिकशीकरावीहव्याला
एक
दिवसां
एका
त्राह्मणाला
मोजनाला
नोलायिले.
पाहिलेहोते, हाणून त्याने बाजारांत जाऊन कला. [वकणारो
कळेना.
पुर्देत्यार्ने
मोंतनासाठो
दहॅ’ळा
दह्माचीं दोन मड’का खरेदी
त्या दोन मङकयांपकां एका मडकयांत सापाचे गरळ् पडले होते. दह[ वाई"
घरून
दर्दो
बाजारात
आणित
असतां
एका
पारींने सळाप
धरला व तळी त्या सापाला वर नेऊ लागलेळी, त्या वेळीं सणाचे ×तोंडांनून ॰अ गरळ पडले त्"[ नेमर्फे एका दह्यळाचा मङवयांत पडले होते, विद्याघराला तो प्रकार काहींचमाद्दित नसल्यामुळे त्यळानेनसमजूंनएक मडर्के त्राह्मणळालादिलेव
एक आपण घेतले. भोजन झाल्यावर. कांहां वेळ गेला नाहीं, र्तोच त्या प्राह्म‘ णाला लहरी येऊ लागल्या व त्याने थोड्याच वेळाने विद्यावरावे घरांत राम ह्मटला. तो प्रकार पाहून [वद्माघर अत्यंत मयामाँत झाला. व्या तीन भयंकर
गोष्ठी त्याच्या हातून हॉर्वांले ह्मण्स्व त्याच्या पत्रिऱ्कत वर्तेविले होतें, त्या गोष्टी झालेल्या पाहून तों अत्यंत निराश झाला व आतां आपणांस तीन सहप्त वर्षे नरकयातना भोगिल्यावांचून गत्यंतर नाहीं अशी त्याची पक्की खात्री झालीतेंद्यां त्याला आपल्या जौवाचा अत्यंत कंटाळा आला व त्यानं त्रिवेणी संगमावर येऊन तेथे स्नान करून परमेश्वरन्व्ळा अनन्य भावाने शरण जाऊन प्राण तोडला.
