२ "र. ]…
अध्याय १५ या.
१५";
जन्ममरणाच्या बंपनापासून मुक्त होशील्म ” याप्रमाणेंशमिक ऋपांने सांगितल्यावर अजीगर्वानेसवै तोथोतस्नानकेले, वरणुर्वेच्या मंदिंरक्लिक्कातिनेदर्लन
घेतले, र्तोचविणढूतांनींअजौगर्तोला विमानांतवसचूनवैदुंठांत नेले. तसेंच
[त्रशकरग्जम्यापुवहळातनद्दताह्मणूनत्यान पुष्कळ दिवसपु'कळदळासत्रम केला, अनेक वने केली, कित्येक वपेंतपश्वर्यां केली, पण त्याला पुत्र झाला नाहीं. मग त्याला वसिष्ठाने रेंणुकेर्वे दशैन घेण्यास सांगितले. त्याप्रमाण राजाने मालामूर येथें सव र्तींयात स्नान कग्जरेणुवैग्चे ट्र्लन घेतले, तेव्हांत्याला काही [दवसांनीं पुत्र झाला. तोच हरिश्चंद्र राजा होय. ततेच एकदां इंद्रवुप्न रल्लाताक्सवनांतदिळाकारवऱप्यासठींगेलाहोता,तेव्दांत्यंळालात`र्थाले ऋपींनींयेथीलेश्चापदें मारू नकळोस हाणून वजापिले, पणतें राजाने नऐवर्ता सळो श्रापदें मारू लागला, तेहां ऋषि क्रुद्ध होड्या त्यांनों त्यालातुझी राज्यड्रुऽद्मी जाद्द्ल असळाशाप दिला. पुढें नळारदाने त्या इंद्रचुम राजाला रेणुकेव्या दशनास
जा, हाणून सांगीतले. त्या प्रमाण राजा सत्रे र्तांथपिर येऊन तेथें त्याने स्नान व`ले रेणुयकेचें दर्शन घेतले. तेव्हां लवकरच त्या राजाला 'राय्-यलश्र्ऱ्मो प्रळान आळी. रेंणुकेवीं मातापुर येथे स्थापना झाल्यावर परशुराम त्ळिधूऱ्ळंळा निघाला व स्वतऱ्सादी राहण्याकरिंतां भूमि शळोधूंलागला, पर'नु सर्व भूमंडळ त्याने ब्राह्मयात,,दळानप्देलेलेअसल्यामुळे त्याला राहप्याला
असीजागा
नब्दती, हाणून
त्याने समुद्राजवळ आश्रय मागितला, तेप्हां सप्गराने थोडे' मागे सरून जमीन परशुरामासठीं मोकळी करून दिली, तेथेच वैतरणा नदी समुद्रास येऊन मिळाली होतो,
राहूं लागले.
[तवै क[र्दी
आणा
परशुरामानीं आश्रम
बांधला
व
तेथें ते'
१५ या.
__०-_
१ विद्याधर ब्राह्मणांची गोष्ट. हे ज्ञनमेजय राजा! तुला आतां पाप व पुण्य यांची फळें एका मनुप्ययॉनींत' माँगणान्या मेळ राजाची कथा सांगतो. “तो येळ राजा दिवसामनुष्यस्थितींत राहत असे, पण रात्री त्या राजाच्या शरीराचे अनेक कॄभिकौटक उत्पन्न होत असत. या
प्रमाणें तो राजा पापपुण्य मोगीत असे. पूबँजणां ता राजा, रीघ नामक नगरांत
एका पिद्दानू घनेश्वर नाहाणाचा मुलगा होता, तो ब्राह्मण अत्यंत पुर्शाळ
असून
कट्याघोश होता. त्या पनेश्वर याहृग्णाला कांहीं दिवसांनीं पुत्र झाला, घ`नश्वराने
त्यार्चे नांव [वद्याघर असें टेवून एकाकुंशळअशाजोळा‘तेझ्यास्त्रजाणणान्याप्नाह्म-
णाकहून त्याची जमपत्रिका तयार करघिली,
नृद्गापकाळीं तो थनेश्वरं माह्मण’
