कथाकब्पतरु.
3५४
[ ल्लवक
_
ऋषीला ऋत्विज केले, यज्ञकुंर्डे तयार झाल्यावर ऋपींनॉ मुवर्णांच्या पुतळीळंवरळोवर मळार्गवरामचिं लग्न करून त्यास गृहस्थ केले व यज्ञप्स आरंभ केला. तो यज्ञ पाहण्यासाठी, ब्रह्मदेव,इंद्र,अग्नि, यम वत्रैरि देव व यक्ष, गंघवें, किन्नर वगरे
अनंत लोक आले होते. यथासांग यज्ञ पूर्ण झाल्यावर सपृर्ण द्रव्य परशुरामाने
ळिवप्रांनां [दलेव'ग्रुर्थ्यळो कद्द्यपळाला [दळळो. मग सव ऋषि प्नणिता नदीवर येंकॄन त्यांनी ग्यान क्यों, व रेंणुकेचीं स्तुति कला; तेव्हां रेणुका त्यांना दशन देण्यासाठी प्रकट झळाळी. त्या वेळी, रेंणुकेच्या दशनासाटॉ वेद
आले. क्कोसत्यंलोंकॉं व्रह्मदेववेद नाहींसेअळाले असे पाहून अत्यंतशप्काक्रुत्त्र्
झाला. त्याने नळारायणाचळी प्रार्थना करून बेदांचळी मागणी केली, त्या वेळीं“ आकाशवाणी आळी वन्‘ळा', “ हें वहादेया. ! चारही वद रेणुकेन्’या ट्ट्’ळानाला गेले असूनत्यांनीं अनताची
ओळख
आहे. ” ती आकाशवाणी तिची प्रळाथंना करू. लागला६
होण्यासाठी
रॅणुकेच्या उदरांत
ऐकन वह्मदेव रेणु,’ `ड अळालाव “ हे आदिरूप
प्रवेद्यकेला
वेदप्राप्तीसाठां
अळाक्विक्ति जगदंवै!
तूंसर्न
व्यापून उरली आहेस, तूंप्नर्गुण असून स[क[र[`ह आहेस, तूंपर असून याप्रमाणे आहे." अक्रुर नुझाच हा विस्तार लोकांचा तिन्ही आहेस, ि परात्परह रॅणुवेंर्ता स्तुति केल्यावर रॅणुकेर्ने हांसून बांमई दिली, त`॰[ तोंडक्लि श्रुप्ति निघाली; तो ब्रह्मदेवाने घेड्या रॅणुकेची [’नेघून गेला.
पूजा केला,
व
तो सत्यलेप्काँ
३ अजिगतें, त्रिशंफु व ट्टेद्रवुन्न. त्वझदेव गेल्यावर रेणुकेंने मंवशक्तींने सहसळार्तुनार्चे कलेवर वोलाविले व तें
मानृकाक्षेत्र ज्याला कॄप्णमछिका नगर असें लोक ह्यणतळात, तेथें वसांवयाला घेऊन त्यावर रेणुका वसली. ज्या रँणुकेच्या नामस्मरणाने देखील पातकांचा नाश
होतो, तिच्या दर्शनाने पातफांचा नाश होड्या मुक्ति मिळेल यांत मोठेसै नवल
ते काय, हरिश्चंद्र राजाला वदणाला देण्यासळार्दी एका मुलाची आवश्यकता होतो;
तैध्हां 'अजीगर्तांर्ने त्या राजाला आपला शुन: शैप नावाचा मुलगा विकला, पुढें त्॰[[ अजोगन मृत्यु पळावव्यावर यमाने त्याला वमलोका नेऊन नरक[त' टाकले, तेथे या एक हजार वपपर्यत नरकयातना मागींत होता. नंतर त्याला यमलेळाफांनून पुन्हा मूमंडळावर टाकून दिले. तेथेगमिक नावाचा कोणी ऋप्प तप करळोत वसला होता, तो त्या अजिगर्तोला म्हणाला; “ अरे तुझी ही
अशी
दश[ कशाने झाला ?"तेब्दां अजिगर्ते हाणाला; “ मुनळी. ! दुष्काळांत अन्नकष्ट्यमुळें
माँ आपला मुलगाग्रुन: शैप, हरिश्चंद्र राजाला विकलाह्माक्कामला अशी दया प्राप्त झाली
आहे,
यांतून सुटण्याचा काही मार्ग सांगाल तर मज्ञवर आपले
अन'त
उपकारहोर्तदृळ.” तेव्हां शभिक ऋषि हाणाला; “अरे अजीगर्तो! तूं सवै
तौपतित्नानकरूनरँणुकेवैळूळंघे हाणडेंप्तुइयळासव पप्तकचिग्नाशद्रोड्यालूं
