ऱ्२ रे,]`
अध्याय १३त्रा.
१४९
रळाजवठ्यांतचपक्विं,
शोभत नाही. तौमाझ्या
भिकळार आश्रमांतमुळींच
नुझीद्दीनायमुकाट्यानंमझि
त्वाघीनकरा, नाहीतरमळीसवोचासहारकरून
नाययेऊनजाईंन.” शांपदेऊनसहृस्नाबुंनाचानाशकरप्वर्चिसत्म्यर्थ्य जमट्र्मंन्विअर्लीहोतेंट्युणत्यांनींरँणुवैग्च्या वयाच्या वेळींक्रीघाचात्पप्नाक-
लाअसल्यामुळे ते या वेळीं मुळींच रागावले नाहीत, ते सद्दस्कर्जुनाला शांतपणेह्मणाले, “ राजा. ' इं अस करणेतुलाशोमत नाहीं, मोंज्ञनकेल्यळावर कोणींपात्रखक्सिटाकळीत नाही; आणितूंतर व्या नावीनै मोजन दिले
त्याचगायींलाबांधूंपाहृतोस! नुलाजर देंयोग्यद्रिसत असेलतर आहे, तूंकुंरालघेक्राजा.”
तोंगाव
जमद्प्रीनै असें बांगितल्गावर राजा त्या कामफेट्या वळेंच घेऊन जाऊं लागनां. तेव्हांतौनायक्रुद्वाहृळोऊनप्तनं आपल्या नेवछ्येसुतम्लेच्छ, काना… पासून ववैर, र्योनोपासून
कंगुवोर,
व्तनापळामून
द्राविड, वखुसंपामून
खुरासन
’व नाकापासून मिठ्ठत्र्, या लोकांचे सैन्य उत्पन्न केले. सर्व सैन्य सहृन्नाडुनाचसैन्यावरचाग्नअळाल्पत्यावत्यासचाचा नाशकेला. क्कासहृवार्दुन ॰रळागनि नाईंच्या अनावर घांवृनजाऊन त्याने आपला तरवार नाईंत्रे अनावर मारला, तल्फितीगापघावचुंकवूनरवनात [नघून
गलों. अशाप्रकारे
सदृ-
श्रार्तुनळा’चेसैग्यहीयेलेवत्यालागळायहो मिळ्खीनाहृळी" तेप्हांतोंअत्य'तकुंड्
होआजमदमावेअंनावर
घावृनत्यांना मारूलागला,
पणतेजमद्प्रीऋक्रुप
सहृत्नावुनावरमुळी’चरानाक्लेनाटींत. तेव्हांसमदप्नन्विप्राणवांचवावैतह्मणून रेणुका आडवी आळी, पण त्या नीच राक्षसानें रेंणुकैवर एकवीस घाव मारले, वतिलाअसमयेंवैळ्यावर मगत्यार्नेज्ञमदग्रीलाठारमारले. पतिमृतझालेला’
पाहून रेणुका अत्यंत शोक करू. लागली, व ती परशुरामाचा घांया करू लागली.
ती तिची हाक ऐकून परशुराम कैलास पर्वतावर गणपतीची व मह्माईं'वखी तपश्नपाँ करीत होता, ती॰मोद्वन भागीरथळीचे कांठीं आला. जमट्प्रीचे ते मृत नृरीरवआहैंचेघायाळझालेलेअरोरपाहून त्याचेडोंळेंणायार्नेमरूनड्रुगले. तों आल्यावर `रणुकेने त्याला
सर्व वर्तेमान
सांगितले.
तें क्लि
मागॅवराम
हाणाला; “ आहैं. ! तुला ज्या नाचानें एकवीस घाव घातले, त्या सहृस्राल्फि मी एक’र्वीस वेळां मार^[॰न, ही पृथ्वी एकवीस वेळां नि’: क्षवळी करीन, त्या
॰सहृस्रार्तुनाला मारून सर्वे मूतमात्रांना त्याचा वळी देर्हन, व त्याचे सहृत्र याहू तोंडून ते क[ल्हप्तकुज्यांना खावयळाला देईन. " मग रेणुका परशुरामाला ह्मणाली, “ वप्ळां ! हैंप्रेत व मला घेउग्न सर्वं पृथ्वीवर फीर आणि जेथं
आकाशवाणी होईल तेथें तूं आपल्या [‘पेत्याला दहन कर. ” रँणुवेभ्नें असें ॰सांगितल्यावर पररारामार्ने एक क[वड तयार केली; त्या कावडीच्या एका पारूज्यांत रॅणुकेला वसावलेव एकग्पळारडषांत जमट्यीयेंप्रेत घातले आळाण
