॰११२
व्रन्वक
कयाकल्पतरु.
नोर्डाल, ईंप्ष आपल्या मरतकावरील पूर्णा टप्कोल, पण ,मी आपले वचन कघीद्दि परत घेणार नाहो; मी कांहीं त्या मृगराजा’ इतका मूरत्रे नाही. त्याने
दिलेले दान परत घेतले होते हाणून तो सहृत्न वर्षे शापामुळे सरडा आला होता.
‘…तसी चुक माझ्या हातृन कपींद्दि होणार नाही'.”
४ नृगराजाची कथा. "मृगराज्ञार्ची गोष्ट निघाल्यावर ती ऐकण्याची जनमैजय राजाला ईच्छा साली
हाणून वैशंपायन; ऋषि त्यास नृगराजाची कथा सांगू लागले. “सडंमेंवंयार्लील,
“द्द्श्याकुराजाचापुत्रमृगराजा होय. तौअत्य'तउदारअमूनदनिंधमेकरण्यांत ’त्याचीफारप्रसिद्धि मालीहोती. त्या राजानेहूत्तीं, घोडे, वसुंधरा व"`ग`र सत्रे
प्रकारचींदानेदिल्यावरएकदांत्यानेसवैब्राहाणांनां’गार्हेदानदेण्याचेयोंजिले.
त्याने देशोदेशींचे ब्राह्मण बोंलावृन त्यांना सांलेकृत अशा
असंख्य याद दिव्या.
त्यावैळींत्याराजानेकिती गाईदान दिल्या, यायद्दलमुळंचिमैंप्तमर्सिराहिले
‘न[हँ[.त्यांतएककपिला ओंढाळअसल्यम्युळेत्या
गाय, एकाब्राहाणाला मिळेखोहोती, पणेतीयाय
ब्राह्मणप्चे धस्नपळून राजळाचेघरीं
येऊनराद्दिली,
॰राजाला त्या गप्र्हसंयंघाने कांहीच माहिती नसल्यामुळे त्याने ती नाव नसून
देयिळी, पुदें कांहीं दिवसांनी त्या राजाने पुन्हां ब्राह्मणांना योलावृन सालट्टत गार्हद्’प्नदिल्या. त्यावेळी तीपळून आलेली माय द्रुसर एका ब्राहाणाला
मिळाली, तीवोघेऊन
जात असतांतीपूर्वी ज्याब्राहाणाला दानमिळाली'
होती, त्याचे दृष्टीस पडली. तेव्हां त्या उमयतां व्रप्ह्मणामध्र्ये त्या गाद्द'सयपाने वळादतुरूमाला,मगदळोघेहि ब्राह्मणतीगायघेऊन राजल्लाडेयादम्बानिकाळ करण्यासाठी आले. परंतु राजाला त्या नावाचा निकाल करितां येईना. राजाने
‘दौघांहि ब्राह्मणांना आणखी पाहिजे तर शंभर गाई देतो, पण याद करू नका
हाणून सांगीतले, पण ते दोघेद्दि ब्राह्मण आपला
हूट्ट तीडिनात, होक्या' पहिले
ब्राह्मणानेराजाला शाप दिला कॉँ, तूंसरडा होऊन सहृग्व व'पँ यिद्दिरॉत राद्दशींल
नुलाज्यविळीश्रोकण्याचा स्पशंहोईलत्यविळींत्यांतृनढ्याक्काहोर्टल-या-
प्रमाणे ब्राह्मणाने शाप दिल्यावर त्या राजाचा काहीं दिवसानी अल आला. तेव्हां यम त्याला हाणाला; “ राजा ! अगोदर पाप मोगतोंस की’ पुण्य मोगवोस
ते मला सांग, ह्मणजे त्याप्रमाणे मी व्यवस्था करतो. ” राजा ह्मणाला “ अगोदर दु:ख भौगू. आणि मग युरवळाचीं लाभ
घेऊं, ” असें सांगितल्यावर यमाने त्या
राजाला सरङप् केला, व त्याला [वहिरीं’त टक्का दिले. त्या [वैद्दिरात तळो सल्ला राहूल वर्षे होता, पुढें द्दापारीं श्रीट्टा'णाचीं मदनमानु वगैरे मुले त्या [वद्दिग्ळीचे
- पळो यामन अवतांरावै वेळीं पुढें होणाऱ्या कुणा अवतारांतली गोष्ट सांगत आहे
हृक्याचनत्कारिकदिसतेंञ्असा प्नस्राघेकालदोषयाषंभांतपँरचआद्देन.
’
