या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
"ताई, कुंकवाला जसा मेणाचा आधार, तसा तो जिता हाय असं समजून कुकू ल्येत होते. इतके दिस माजी कुनाले आठवण झाली नाय. पन त्यो म्येल्यावर मातर सोधत इथवर आले. का, तर माजं कुकू पुसून, गळ्यातले काळे मनी आन् बांगड्या त्याच्या मढ्याबरुबर दिल्याबिगर त्याला सांती मिळायची न्हाय म्हणून."
"आंदीच म्येला व्हता तो. खोटं सांगून मला हितून न्येलं... बरं झालं. मी मोकळी जाले. ताई, माझ्या मागं हाय कोन? मी म्येले की सावतर भावाभैनीचा सोध घेऊ नका. माझं जे हाय ते या होस्टेलातील पोरींसाठी. माज्याकडून लिहून घ्यावा. मातर माझा द्येवावर इस्वास हाय. मला डाग नैना देईल. तुमीच म्हताना, की आज काल पोरी बी डाग देतात. आन् माझी हाडं मातर गंगाखेडला जाऊन गंगेत टाका म्हणावं..." असं म्हणत बारकूमावशी स्वयंपाक घराकडे वळल्या.
६६ /कथाली
