या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
वेळी सर्व पालक उपस्थित होते. डोळ्यांची निरांजने करून अनाथ मुलांची ओवाळणी ही कविकल्पना तर होतीच; पण त्यामागे सामाजिक बांधीलकीचा भावही होता. या नि अशा अनेक प्रकारच्या प्रयोगशीलतेतून सहलीस ‘चटावरचे श्राद्ध' म्हणून उरकणाच्या शिक्षकांना भरपूर शिकता येण्यासारखे आहे. शिक्षकांनी मनस्वीपणे विद्याथ्र्यांशी भिडायला हवे. परवा आजच्या जवळच्या खेड्यातील एका शिक्षकाचा फोन होता, 'सर, मी माझ्या वर्गाची सहल शिरोड्याच्या वि. स. खांडेकर संग्रहालयास नेऊन आणली, पण त्यापूर्वी सहा महिने मी खांडेकर वाचून, समजून घेतला होता.' असे शिक्षक या काळातपण आहेत, हीच नव्या बदलाची मला नांदी वाटते आणि आशाकिरणही!
एकविसाव्या शतकातील शिक्षण/१३१
