पान:उत्तररामचरित्र नाटक.pdf/170

विकिस्रोत कडून
Jump to navigation Jump to search
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही

अंक ७. স্মৃত্ত্বির प्राणिसमुदाय जानकीस वंदन करीत आहेत. तसंच लोकपाल आणि सप्तकर्षि तिजवर पुष्पवृष्टि करीत आहत. वाहवा, काय चमत्कार हा ! अरुंधती-हे जगन्पते रामभदा, आतां मी सांगतें तें ऐक. १लीक. घेईतुझहेिसहधर्मचारिणी ॥ सीतप्रियाजाणुनिपुण्यकारिणी ॥ टार्कमुवणैप्रतिमाधराधता ॥ योर्जॉइलाधर्मपथोचराघवा ॥ २० ॥ मीना-(मनांत झणत.) माझा प्राणनाथ माझें दुल दूर ण्याविषया समथ आह. राम०- जशी गुरुपत्नीची आज्ञा होईल तसें लक्ष्मण- मी आज कृतार्थ झाले. सोना- आज माझ्या जिवांत जीव आला. लक्ष्मण-हे जानकी, हा निर्लज लक्ष्मण तुला वंदन करतेो. सीता-- वत्सा, असा ही चिरकाळ वांच. अरुंध०-- हे भगवनू वाल्मीके, हे सीतागर्भपासून उत्पन्न झालेले रामभदाचे पुत्र कुश, लव नेऊन उभयनांस भेटवावे. ( असें ह्मणून निघून जाते.) राम, लक्ष्मण-देवानें तसेच व्हावें. सीता- ( डोळयांत अश्रुआणून,) ते माझे वालक कंटें भा हेत ? मला दाखवा. ( इतक्यांत वाल्मीकि आीोण कुश लव येनात.) वाल्मीकि-३बामा क्या,६मा छता, रेल, हा साचा