मुस्लिमांनी खगोल शास्त्राच्या क्षेत्रांत जी संस्मरणीय कामगिरी करून ठेवली आहे, त्यासंबंधी लिहितांना डॉ. डेपर म्हणतो, "खगोलशास्त्रासंबंधी विचार केला तर असे दिसून येईल की त्यांनी ग्रहांची केवळ जंत्री न करतां, नभोमंडळांत दृश्य असणाऱ्या ताऱ्यांचे नकाशेही बनविले. त्यांपैकी आकारमानाने मोठया असणाऱ्या ग्रहांना त्यांनी जी अरबी नांवें दिली ती अद्याप प्रचलित आहेत. त्यांनी पृथ्वीच्या पृष्ठभागाची मोजणी करून तिचे आकारमान ठरविले; तसेंच परमक्रांती वृत्ताची कल्पना बांधली. सूर्यचंद्राच्या गतीची शुद्ध कोष्टके छापली व वर्षाच्या कालमर्यादा ठरवून विषुवअयनांशांचा पडताळा पाहिला. ला प्लेसने अल-बत्तानीच्या ग्रहशास्त्र या ग्रंथाबद्दल गौरवपर उद्गार काढले आहेत. इ. स. १००० मधील इजिप्तच्या खलिफाचा आश्रित इब्न युनूस यान लावलेल्या एका महत्त्वाच्या शोधाकडे नजर टाकण्यास सुचविले आहे. त्यांत अल-मन्सूरच्या वेळी तारांचे अस्त, ग्रहांच्या युती, अयनान्त, विषुव व ग्रहणासंबंधी घेतलेल्या बऱ्याच वेधांचा उल्लेख आढळता. त्यामुळे खगोलाच्या मोठमोठया घडामोडींचा अर्थ लावता येतो. अरब खगोलवेत्त्यांनी जोतियंत्रांची रचना करणे व त्यांना पूर्णत्वास नेण सूर्यतबकडीसारख्या निरनिराळ्या साधनांनी कालमापन करणे वगर गोष्टीत आपलें तनमनधन खर्च केले आहे. कालमापनाला लंबकाचा त्यांनीच प्रथम उपयोग केला."
