या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
१५
श्लोक.
बकुळिचें फुल तें सुकलें जरी,
मधुरता तयिंची उरते परी; मुल कुलीन तसें चुकलें तरी,स्वसुकुलांकुर राहति अंतरीं. ७०
आज्ञापत्र लिहून देई तुज घे, जाई सुतेच्या पुरी;
होई साध्य तुला जरी हि तनया, सौख्यें तरी तूं वरी;
वाटे ती मजला असाध्य अबला, स्वच्छंद, हट्टी असे;
परिसुनि नृपयाची उक्ति ऐशी अभद्र,
बहु नृपसुत कोपें क्षोभला, जेविं रुद्र;
सकल नगरिमाजी धुंडुनी अश्व तीन,
त्वरित नृपकुमारें मेळवीले कुलीन. ७२
अश्वांपाठीं घालुनी खोगिरांला
योजीयेला अश्व तैं एककाला;
थंड्या पारीं रात्र होतां निघाले,
प्रिय सहचर मार्गी चालतां त्या कुमारा
विगलित-नृपपुत्रा देति धैर्ये इषारा, रमवित निज मित्रा कांचनासन्न आले,
ति मनिं करावें काय त्या राजबाले. ७४ज्यां स्वार्थ नाहीं, पर ना, न आप,
ते मित्र दोघे शमवीत ताप,
