या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
१३
अति मन कंवळें तैं नाशिलें कन्यकेचें,
पढविति जगिं या कीं धिक् जिणें त्या स्त्रियांचें . ५८
मुलिस जननीतुल्या झाल्या प्रिया गतभर्तृका;
दवडिलि न वा त्यांहीं संधी सुता शिकतां फुका;
वदति वनिता - लोक ध्वांतीं अशेषहि लोपला;
परिसुनि सदा ऐशी वाणी, तिचा मनु कोपला. ५९
साक्या.
बाल्यापासुनि तिला शशिकला शिक्षक मुख्यचि होती,
दीडवर्ष जाहलें कमलजा आली गुरु दुसरी ती,विधवा होवोनी
पुरुषमत्सरी वाक्यें योजिलीं, मज गमलीं ना बरवीं;
मोठा घोटाळा
श्लोक.
ह्मणाली दिनीं एक मातें सुता ती-
'पित्या, धन्य व्हा, स्वीकरा कार्य हातीं,
स्त्रियांचें हरा दास्य, त्यांलागिं दावा
. असा मार्ग की भोगिती त्या स्वजीवा. ६२
रम्या कांचनपूर नाम नगरी जी उत्तरेला वसे,
तेथें जाउनि, पूर्ण निश्चय मनीं केला पित्या मी असे;
शाळा रूयुन्नतिकारणें निजमती स्थापीन, आशाभरें
स्त्रीवृंदा शिकवीन केविं अमुचें तें दास्य सारें हरे.' ६३
लागे बहू मजशिं काळजि नित्य साची,
२
