या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
५
“कशी रायें केली”–स्फुरत नृप सत्यध्वज वदे,
“अमर्यादा माझी कुमरि-खुळ-नादें बहुमदें !
करोनी संग्रामा धरुन नवरी आणिन घरीं,
सुताच्या हातीं मी करिन वधुला, क्षत्रिय तरी." १७ <br.
दिंडी.
राजपुत्रे ऐकिला वधुनिरोप;<br.
दुःख झाले बहु, चढे मनीं कोप,<br.
ह्मणे स्वमनीं “जिंकीन नोवरी ती,
मला वरणें नाहींच अन्यरीती.” १८
श्लोक.
पाहोनी निजतात - मानस-गती ज्ञात्या कुमारें अशी,
केली युक्ति विचार पूर्ण मथुनी ऐका सुपुत्रे कशी;
रायासन्मुख येउनी सुविनयें ठेला उभा लीनसा,
बोले "तात ! कशा विचारिं बुजतां ? कां खिन्न हो होतसां ? १९
जरी आज्ञा होई, गमन करितों दक्षिणपथा;
न जाणों सौंदर्यादिक असति वृत्तांतचि वृथा;
वरावी म्यां कैशी मुळिंच दिठल्यावीण तरुणी ?
मला ऐशी मिथ्या रुचत मुळिं ना लग्नसरणी. २०
बघोनी ती मातें जरि न रुचली राजतनया,
करावें म्यां काई ? तरिंच वधु नेमस्त बघुं या;
जया जैशी व्हावी, मन मिळतशी शोधुन तयें ?
हो भार्या, तरिच जुगती दोन हृदयें. २१<br.
