सिडनी स्मिथच्या अंगचा विनोद व व्यावहारिक ज्ञान ह्यांनीं
भरलेला असा त्यानें एक उपदेश केला आहे. तो हाः -
“खरें मर्दुमकीचें काम ह्या जगांत करणें असेल, तर कार्यरूपी
नदीच्या कांठीं कुडकुडत, किंवा थंडी वाजेल व बुडूं ह्याचा
विचार करीत उभे रहातां कामा नये. तर आंत एकदम उडी
मारावी व कसेंही करून पलीकडच्या तीरास जावें." खऱ्या
संकटास लोक घाबरत नाहींत हें चमत्कारिक आहे; काल्पनिक
संकटास लोक अधिक भितात. लोकांत आपला उपहास होईल
ह्याला लोक मूर्खासारखे घाबरतात.
भलत्या सलत्या गोष्टींत लाज धरूं नका. पिटरनें फॅरासीस
च त्याचे शिपाई ह्यांना मोठ्या धैर्यानें तोंड दिलें, परंतु मुख्य
धर्माधिकाऱ्याच्या दिवाणखान्यांतील मोलकरणी व मुली ह्यांचें
हंसणें त्याला सोसलें नाहीं.
“मरण येण्यापूर्वी भित्र्या लोकांना मरणव्यथा हजारदां
होऊन जाते. शूरांना मरणव्यथा एक वेळ होते.” "
तबेल्याच्या खिडिकीतून हात बांधला गेल्यामुळे लोंबकळत
असलेल्या डॉन क्विक्सटला एक भयंकर खंदक खालीं आहे
असें वाटे. परंतु मॅरिटोरनीसनें जेव्हां दोरी कापिली तेव्हां जमिनी-
पासून थोड्या इंचांच्या अंतरावर आपण लोंबत होतों असें
त्याला कळलें. " आत्म्याच्या उन्नती " मध्यें मिस्ट्रस्ट व टिमरस
( भितरे लोक ) ह्यांना ज्या सिंहाची भीति वाटली, ते सिंह
साखळदंडांनीं बांधिले आहेत असें ख्रिश्चन जेव्हां धैर्यानें पुढें
गेला तेव्हां त्याला कळलें.
लढाईमध्यें ज्यांनीं जय मिळविले अशा किती सैन्याची रात्रीं
१ शेक्सपीयर. २ पिल्ग्रिम्स प्रोग्रेस.
