a शाकुंतल [नवी आवृत्ति ]– -प्रेम सारें तिच्यापाशीं ठेवुनी नगराप्रती येतां दुष्यंत पूर्वीची गेला विस्मरुनी स्मृती ! आज येतां प्रिया त्यांसी नाहीं ओळख लागली ! घरी येतांच लोकांचें राहे ग्रेम न अंतरीं ! जशी आली तशी गेली दुःखभारें शकुंतला काय साच्याच पुष्पांच्या ललाटीं भाग्य हें वसे ? URØY -तौहि मानी, न ती ठेवी स्मृती याची निजांतरीं ! प्रेमासहि असे कांहीं मर्यादा जगतामधीं ? काय विश्वांत या एक असे दुष्यंत भूपती' कैक राजे तिच्यासाठीं राज्यत्यागार्थ इच्छिती ! अशा एकास आनंदें माळ घालोनिया तिनें भूलोकीं स्वर्गसाम्राज्य स्थापिलें नवप्रीतिचें ! -नगरी चैन दुष्यंता न पडे क्षण एकही स्मृतित्रह्मसर्मधानें राजाला छळलें पुरें ! हिंडे पुरुरव्याऐसा गेलेलें श्रेय धुंडण्या घरीं काय सदा राहे सुखाचा गार ताटवा ? हिंडतां एकदां त्यासी कुमार दिसला कुणी झालें तों हृत्सरामाजी घोर वादळ त्याचिया ! –हाय ! आली जरी आतां चूक ध्यानांत आपुली तरी गेलेंच तें गेलें पुन्हा केव्हां न लाभलें ! 2१-११-३५ पुणें. ()
