( २१७ ) रेघा ओढीत बैसला घरीं ॥ दैव मोडोनी आलें वरी । होतें संचित ह्मणउनी ॥ ७ ॥ | ॥ ९५८ ॥ भावें ओजावली भूमिका । वरी कृपाघन वोळली निका ॥ संती वीज दिधलें फुका । तें चि पेरिले ते चि क्षणीं ॥ १ ॥ वाफलें है बरावरी । कणसे दाट आल्या घुमरी ॥ पिकलें न समाये अंबरीं। चहुं कौन सारिखें चि ॥ २ ॥ निळा केला भाग्यवंत । सर्वगीतां नावरे पीक अद्भुत ॥ राशिवा केला न लगे अंत । माप करितां नावरेसा ।। ३ ।। उमर जातां अधिक चि वाढे। दिसों चि लागे पुढे पुढे ॥ सांजे भरले सीग न मोडे। मोडती गाडे ओढतां ।। ४ ।। नवल पिकाची हे धणी । होती संतकृपेची पेरणी । पुरे उरे नन्हे चि उणी । पदरी भरुनी वैसलों ॥५॥ निळा झाला सदैव आतां । अपार लेखा चि नव्हे चित्ता ॥ सांठवू जाणतां नेणतां । राहो भरिता उरलें तें ॥ ६ ॥ |॥ ९५९ ।। सोडोनियां चाती पोतीं । कृपा करुनी दिधली हातीं ॥ १ ॥ संत उदार उदार । कुटविलें निज भांडार ।। २ ।। होते सायासे जोडिलें। निक्षेपीचें तें दाविलें ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे उदारपणा । मेरु संतांच्या डेंगणा ॥ ४ ॥ ॥ ९६० ॥ न करिती चि कांहीं वाणी। देता पुरवित आयणी ॥ १ ॥ म्हणती व्यारे च्या निज मुखें । अचयां एक चि धन सारिखें ॥ २ ॥ नाहीं वांटितां भागले । सदासर्वदा हरिखले ।। ३ ।। निळा म्हणे पूर्णपणें । नेदित पड़ों कोठें उणें ।। ४ ।। | ॥ ९६१ ॥ खाती अापण जें जेविती । तें चि आणिकां ही वादिती ॥१॥ अजि बहुता भाग्ये भेटी । झाली चरण पडली मिठी ॥ २ ॥ नाहीं चि आम्हांसी वंचिलें । निज गुज अवघं चि अपुलें ॥ ३ ॥ निळा ह्मणे कृपा- वैत । केलें अनाथा सनाथ ॥ ४ ॥ 1} ९६२ ॥ अर्थ अवधे चि याचे हातीं । जया देऊ जे बोलती ॥ १ ॥ त ते तात्काळ चि पावले । जगामाजी धन्य झाले ।। २ ।। नाहीं चि वेळ काळ गुंतीं । देतां रेक थोर नेणती ॥ ३ } निळा म्हणे अवलोकनँ । तोडिती भवाची बंधनें ॥ ४ ॥
