श्रीब्रह्मचैतन्य महाराजांची प्रवचने/१० एप्रिल
१० एप्रिल
सर्वस्वी राहावे रामास अर्पण ।
<poem> आता ऐका माझे वचन । मनाने व्हावे रामार्पण ॥
माझे नातेगोते एक राम । हा भाव ठेवून जावे रामास शरण ॥
अनन्य व्हावे भगवंती । जो कृपेची साक्षात्‌ मूर्ति ॥
रामा आता करणे नाही उरले जाण । तुला आलो मी अनन्य शरण ॥
सुखदुःखाचा दाता । सत्य नाही दुजा आता ॥
जाणिवेने जैसे घ्यावे । तैसे मनाने सुखदुःख भोगावे ॥
मी माझेपणाची जोपर्यंत धडपड जाण । तोपर्यंत नाही समाधान ॥
सर्वस्वी राहावे रामास अर्पण । हाच उपाय सांगती साधुजन ॥
रामाला अर्पण व्हावे कोण्या रीती । त्याचा मार्ग सज्जन सांगती ॥
प्रयत्‍नेविण राहो नये । फळाची आशा ठेवू नये ॥
भगवंताला विसरू नये । कर्तव्य या दृष्टीने कर्म करावे ॥
प्रथम राखावे भगवंताचे अधिष्ठान । तेथे व्हावा प्रयत्‍नाचा उगम ॥
अखंड राखावे अनुसंधान । येणे कर्म होईल सहज रामार्पण ॥
वृत्ति राखावी अत्यंत शांत । हेच संताचे मुख्य लक्षण जाण ॥
जे जे घडेल काही । ते ते राम‍इच्छेने पाही ॥
असा करावा संसार । परि असावे खबरदार ॥
त्राता राम जाणुनी चित्ती । निर्भय करावी आपली वृत्ति ॥
थोर भाग्य उदया आले । रामराय घरी आले ॥
आता रामाचे व्हावे आपण । व्यवहार प्रपंच करावा जतन ॥
न दुज्याचा दोष पाहावा । त्याचा आपणापाशीच ठेवा ॥
देह आहे परतंत्र । मन राखावे भगवंताशी स्वतंत्र ॥
मनाने जो बांधला । परतंत्र वाटेल त्याला ॥
शरण गेला रामचरणी । त्याला नाही दुजी हानि ॥
अखंड करावे नामस्मरण । नीतिधर्माचे असावे आचरण ॥
बायकामुले, लहान थोर । यांनी न सोडावा रघुवीर ॥
काळ फार कठीण आला । बुध्दिभेद त्वरित झाला ॥
आता सांभाळावे सर्वांनी आपण । रामाविण न जाऊ द्यावा क्षण ॥
चालले तसेच चालावे । राम ठेवील तसे असावे ॥
माझा राम जोडला हे जाणले ज्याने । त्याला न उरले करणे ॥
राम ठेवील ज्या स्थितीत । त्यात समाधान मानावे ॥
रामास जे करणे असेल । ते तो करील ॥
सदा सर्वकाळ माझ्याशी वास । हाच धरावा हव्यास ॥
त्याला न जावे लागे कोठे । घरबसल्या राम भेटे ॥
जो करील रामपदांबुजचिंतन । तयास नाही यमाचे बंधन ॥
संताची सेवा केली । महद्‌भाग्य घरी आले ॥
एका परमात्म्याशिवाय नाही कोणास शरण । तोच खरा धन्य धन्य ॥
संताचे मर्जीने वागल्यास । कल्याण होईल खास ॥
|
हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. | 
|