मग तो दिवा कोणता ? (नाट्यछटा)
<poem> सखे ! दुसरा दिवा आणतेस ना ? - अरेरे ! या माझ्या दिव्यांत कितीतरी किड्यांचा बुजबुजाट झाला आहे ! माझ्या तेलाची घाण झाली ! - घाण झाली !! - काय ? काजळाचा बर्फ पडत आहे ! - सखे ! अग सखे ! येतेस ना लवकर ? - अग, माझ्या खोलींत जिकडेतिकडे हा दिवा काजळ उधळीत आहे ! अरे दिव्या ! माझ्यावर जितका काजळाचा वर्षाव करावयाचा असेल तितका कर ! - पण माझ्या या शेक्सपीअरवर व ब्राउनिंगवर एक कणसुद्धां टाकूं नकोस ! - हाय ! हें तेल किती स्वच्छ होतें ! पण आतां ! - हे किडे उसळून उडया मारायला लागले म्हणजे हेंच तेल, निळें, पिंवळें, हिरवें, तांबडे लाल ! - पहा, पहा ! कसें आतां काळें झालें आहे तें !
- दिवा भडकला !
- काय म्हटलेंस ? दुसरा दिवा नाहीं ? तुला कोणीं धरुन ठेवलें आहे ! - हाय ! माझ्या तुळईला आग लागली ! - माझें घर पेटलें !
- धांवा ! धांवा !!
मी भाजून मेलों ! मला कोणी तरी वांचवा हो !
काय हा आगीचा डोंब !
देवा ! देवा !!
- हं !
येथें तर कांहीं नाहीं ! शांततेच्या मांडीवर काळोख तर स्वस्थ घोरत आहे ! आग नाहीं, कांही नाहीं ! मग, तो दिवा कोणता बरें भडकला होता ? ....
हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. |