पान:Shri Eknathi Bhagwat Marathi.djvu/9

विकिस्रोत कडून
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही

________________

एकनाथी भागवसाची प्रस्तावना व त्याचे हुषार फार प्राचीन नाचा राणा माझे स्वरूप निज निर्गुण । अथवा वैकुकीचे सगुण । माझें काम चालू असल्यामुळे या कामास योटा विलग लागला दोन्ही एकचि निश्चये जाण । सगुणी निर्गुण समसाम्य ॥१३॥ माधी श्रीएकनाथी भागवताची शुद्ध प्रत मिळविण्यासाठी मी जसे सातयाहेरी भाग । नेणे सासरे, अंग । पैठणास गेलो तेथे १५ दिवस राहूनही श्रीनाथमहाराजाच्या तेसें सपाशाभ्यतर चाग । ब्रह्म नियंग निजानदें ॥१४॥ वेळची प्रत मिळू शकली नाही, इतकेच काय पण मला जी प्रवाहरू मनिवार । जीवभाव लागला थोर । जुनी इस्तलिखित प्रत तेथे संस्थानचे मालक श्रीमती लक्ष्मीखातें जिंकी जो महावीर । तो परमशूर योलिजे ।। १५॥ | पाईसाहेब व त्याचे हुपार कारभारी के एकनाथपत बाशीअमवस्त्र दान मान । पोटींच्या फळधळ्याने जाण । कर यांच्या साह्याने मिळाली तीही फार प्राचीन नाही ती प्रत फरावें भूती मियाधरण । हा स्वधर्म जाण सपाचा ॥१६॥ सुमारे १८० वर्षांची जुनी आहे तिच्या लेखनसमाप्तीचा पिता स्वयमेव नारायण । माता प्रत्यक्ष लक्ष्मी भापण । | काल "शके १६५३ विरोधीनाम सवत्सरे फाल्गुन शुद्ध ऐसें भावें ज्याचें मजन । भुपुष जाण तो एक ॥ १७ ॥ १५ भौमे" हा आहे हिच्याहून जुनी प्रत महाराष्ट्रांत काया वाचा आणि मन । द्ध आपरा आपण । मिळणार नाही असे नाही, पण ही प्रत पैठणास नाथाच्या तुटों नेदाय अनुसधान । सदा सावधान निजरूपी ॥१८ घराण्यातच मिळालेली असल्यामुळे बाहेरील प्रतीपेक्षा ही वाहते उदी लिहिले लेख । तळी भक्षर नुमटे एक। अधिक युद्ध असण्याचा सभव आहे मूळ नाथाची प्रत तेवीं सावशुद्धीयीण देख । निमज्ञान सुटक प्रकटेना ॥१९॥ महाराष्ट्रास मिळाली असती तर मला अतिशय मानद झाला धन्य नरदेहाची प्राप्ती । धन्य साधूची सगती। असता, पण पूर्वीच्या सर्व छापील प्रतीपेक्षा अधिक शुद्ध, धन्य धन्य ते भावार्थी । जे भगवती रुगले ॥ २०॥ अधिक भास्थेने छापलेली, व भावडीनें टीपा व विषयानुक्रम वैष्णवी मानी भाति प्रमाण 1 शालिमाम मानी पाषाण || देऊन तयार केलेली ही प्रत महाराष्ट्रास मिळत आहे, सद्गुरूसी मानी माणुसपण तो पापिष्ठ जाण सर्वथा ॥२१॥ हीवरच वाचकानी तूर्त आपली तहान भागवून घ्यावी ! प्रतिमा माश्या अचेतनव्यक्ती । सत सचेतन माझ्या मूर्ती ह्या प्रतीत २०१२५ ओव्या तर प्रथमच प्रसिद्ध होत आहेत भावे केल्या त्यांची भक्ति । ते मज निधिती पावली ॥२२॥ . २ मधील ओव्या ३५-४६ पूर्वी छापलेल्या प्रतीत जेणे भापणासी होय दुस । ते परामी न करी नि शेख । नाहीत पुष्कळ ठिकाणी पूर्वी अर्थच लागलेला दिसत नाहीं जेणे आपणिया होय सुख तें करी आवश्यक गाणिमाना२३ | कोठे कोठे शब्दाचे वेदेवारहे हातपाय तोडरेरे भाहेत. साधोनि आपली निजसत्ता । ज्यासी लागली पराधीनता युद्ध पाठ लागून टीपा देण्याचे काम फार विकट पाहे तो स्वीही सुखाची वार्ता । न देखे सर्वथा निश्चित ॥२१॥ असो एकच ओवी मासल्याकरिता देता अ० ४ आवी ६१ येथे कोणाची करावी निंदा । कोणाच्या करावें गुणानुवादा। पूर्वीच्या प्रतीतील ओवी मीचि विश्व हे आले योधा । स्तुतिनिपा निमाली ॥२५॥ जो शेताची पेरणी करी । तोचि देखरेख करो'। प्यासी धनलोभाची भास्थासासी कल्पाती म घसे मुक्तता सोचि 'पाळलियावरी' । सनगणी करी सर्वांची । तैसेंध स्त्रीकामिया सर्वथा।नटे परमार्यता निजबोधू ॥२६॥ पैठणप्रतीतली ओवी सविता येता प्राचीजवळी । मावळे नक्षत्रमदळी । जो शेताची पेरणी करी । तोचि देख 'सोकरी'। तेषी भक्तीच्या प्रबोधकाळी । झाली होळी कामादिका॥२७॥ तोचि बाललियावती' ! सवगणी करी सर्वांची ॥ भक्ति झणजे सर्वांभूती । सप्रेम भजनयुक्ति। 'देग सोकरी' ह्या शुद्ध पाठाऐवजी लेसकाच्या किंवा छाप प्रासी रणजे परोक्षस्थिती । भगवरस्फूर्ति सनिवार ॥२८॥णान्याच्या अशानार्ने 'देखरेस करी' असा अपपाठ घुसडला सत्यापरत नाही तप । सथापरता नाही जप । | गेला 'सोकरी' असा एक मराठी शब्द आहे, याचे ज्ञान सत्ये पाविजे सद्रूप । सरये निष्पाप साधक होती ।। २९॥ नसल्यामुळे कोणी तरी प्रथम 'देखरेख करी' असा खोटा हो का वर्णामाजी अप्रगणो । जो विमुख हरिचरणीं। पाठ घुसडून दिला त्यामुळे एका शुद्ध मराठी शब्दाचा वध स्याहुती अपच श्रेष्ठ मानी । जो भगवगजनी प्रेमळ ॥३०॥ होऊन अर्थहानि झाली! मलाही 'सोकरी' हा काय शब्द भातरशुद्धीचे कारण । मुरया हरिकीर्तन । आहे हे प्रथम कळेना 'सवगणी' हा शब्द ज्ञानेश्वरीत वो नामापरतें साधन । सर्वथा भान भसेना ॥३॥ तरी गेला आहे एवढे माग आठवलं पुस्तक चाळताना स्थकर्मधर्मवर्णाचार 1 करताही निजव्यवहार। | लक्षात येईना तेव्हा 'इसकोश' जवळ नव्हता दा भोषीत ज्यासि सर्वभूर्ती मदाकार।सोमवसाचार प्रिय माझा॥३२॥ 'शेताची पेरणी, याळणी, सवगणी, वगैरे शब्द आले आहेत, १३ भरतु माता प्रस्तुत टीकाप्रथाबद्दल दोन व्यावहारिक वेव्हा 'क्षेनोनहा'चा जो तेरावा अध्याय त्यावरील ओम्या शब्द सागून आटोपों निणयसागरचे मालक रा रा अनुमानाने पाहू लागलों, तो पुढील ३८ वी सोनी वापरली-- तुकाराम शेट यांनी ३१४ यापूर्वीच नाथभागवतावर टीपा रजोगुण पेरी । तेतुले सरव सोकरी'। देण्याचे काम मजवर सोपविर्ट होते 'मोरोपतो'च्या चरित्राचें। मग वेळेसम बरी। 'सवयपी' । आहे हे प्रथम माली ! मलाला युद्ध मराठी असा खोटा