________________
अध्याय एकोणतिसावा. म झनोपक्रमे ध्वसो मजीरयोद्धवापवपि । मया पवसित सम्पत्रिगुणस्वादनापि ॥२०॥ __ अनेक धर्म नाना शास्त्रार्थो । मन्वादि मुखें बोलिले बहुती । परी सर्व भूती भगवद्भक्ती । श्रेष्ठ सर्वाथों साधका ।। ८४॥ ये भक्तीचे हेचि श्रेष्ठपण । इचे पूर्वारभी जाण । साधकापासी अल्पही विघ्न । वाधकपण धरूं न शके ।। ८५ ॥ ये भक्तीचे निजलक्षण । पूर्वारभी हेंचि निर्गुण । एथ रिघावया विघ्न । दाडगेपण धरीना ॥ ८६ ॥ जेवी गरुडाचे झडपेतळी । होती सर्पाच्या चिरफळी । तेवी ये भक्तीजवळी । विघ्नाची होळी स्वयें होये ॥८७ ॥ माझिया नामापुढे । विन्न राहों न शके चापुडें । ते माझे भक्तीकडे । कोणते तोड़ें येईल ॥ ८८ ॥ यापरी हे भक्ति सधेर । उद्भवा तुझे भाग्य थोर । म्या फोडूनि निजजिव्हार । साराचे सार सागीतले ।। ८९ ॥ निष्काम जे माझी भक्ती । तेथ विघ्नाची नपडे यंती। परनामाची ब्रह्मास्थिती। सलमत्व प्राप्ती साधका ॥३९॥र्तक अटेतक कर्माधरण । तेही करी जो कृष्णार्पण । ते उत्तम माझी भकि जाण । तेंचि निरूपण हरि सांगे ॥ ११ ॥ यो यो मयि परे धर्म कल्पते निष्फलाप चेत् । बदायासो निरर्थ सादयादेरिव सत्तम ॥२१॥ व्यवहारार्थ जो प्रयास केला । जो न फळता व्यर्थ गेला । तोही जै परब्रह्मीं अपिला। ते मभजनी लागला सद्भकी ॥ ९२ ॥ शिमगियाचा महासण । तेथ खेळ खेळला जो आपण । तोही केल्या कृष्णार्पण । तेही भक्ति जाण मज अर्पे ॥ ९३॥ चोराभेणे लपता चीं । निधान आतुडे ज्यालागुनी । तेवी व्यर्थ कर्म मदर्पर्णी । तोही मद्भजनी महा. लाभ ॥ ९४ ॥ नासले त साडिता क्षिती। तही लागे माझे भकी । जरी ब्रह्मार्पण चित्तीं । साधक निश्चिती हद मानी ॥ ९५ ॥ कडू भोपळ्याची खिरी । उपेगा न ये श्वानसूकरी । ते उल्हासें कृष्णार्पण करी । तेही निर्धारी ब्रह्मीं अपें ॥ ९६ ॥ जे हारपलें न दिसे । जें सहजे उडे काळवशे । तेही लाविल्या मदुदेशे । होय अनायासें मदर्पण ॥ ९७ ॥ सकळ साराचें सार पूर्ण । कर्ममात्र कृष्णार्पण । साक्षेप करावें अर्पण । सद्धि सपूर्ण या नाय ।। ९८ ॥ ___ण्पा बुद्धिमता निर्मनीपा च मनीपिणाम् । यस यमनृतेनेह मत्र्येनामोनि मामृतम् ॥२२॥ अतरी विपयाची आसक्ती । वरीवरी ब्रह्मार्पण ह्मणती । ते ठकले बहुता अर्थी । तेंचि श्रीपति सागत ॥ ९९ ॥ एक बुद्धिमंत होती । ते निजबुद्धी घेऊनि हातीं । शेसी लागले विपयस्वार्थी । ते ठकिले निश्चिती देहममता ॥ ४०० ॥ एकाची बुद्धि अतिचोखडी। वेदशास्त्री व्युत्पत्ति गाढी । ते अभिमाने केडोविकड़ी। ठकिले पडियाडी ज्ञानगर॥१॥ बुद्धिमंत अभ्यासी जन । अभ्यासे साधिती प्राणापान । ते योगदुर्गी रिपता जाण । ठकिले सपूर्ण भोगसिद्धी ॥२॥ एक मानिती कम श्रेष्ठ । वाढविती कर्मचाट । विधिनिधी रोधिली वाट । बुडाले कर्मठ कर्मामाजी ॥३॥ यापरी नानाव्युत्पत्ती । करिता ठकले नेणों किती। तैसी नव्हे माझी भकी। सभाग्य पापती निजभाग्य ॥४॥ माझे १ यळ, धैर्य २ चिंधण्या ३ पलान्ध ४ माझें अत करण उपदें यम्न मी मापने गुट सशिवले ५ घोटार रिन ६ सशम किंवा निष्काम दो मिन ८ बुद्धिपूर्वक पानिकाने, बरवर १. पापारी १२ कर्माची पटाटोप स्वार्थी । ते उकिले निभाने कंडोपिकडी । दर्गा रिता जाण ।
