________________
अध्याय तेनिसावा. ५९७ यश यशखिना शुद्ध श्लाघ्या ये गुणिना गुणा । लोभ वरसोपि तान् हन्ति विनो रूपमिवेप्सितम् ॥ १६ ॥ रेणी पडता मुख्य धुरेसी । जो अगें विभाडी त्या रणासी । खांदी बाऊनि आणी रायासी । येवढी कीर्ति ज्यासी जोडिली ॥ १८० ॥ लोभ सचरोनि त्यापाशी । एक शेत मागवी रायासी । तेचि अपकीर्ति होय त्यासी । जग उपहासी मूर्खत्वा ॥ ८१॥ त्यासी न मागता राजा जाण । करूं पाहे आपणासमान । त्यासी लोमें आणोनि नागवण । मूर्खपण स्थापिले ॥ ८२॥ स्वयें करितां कन्यादान । सकळ कुळ होय पावन । तेथेही लोभ घेता धन । अधःपतन धनलोमिया ॥ ८३ ॥ दाता देऊनिया दान । दानप्रसगें उपार्जी धन । तेचि दात्यासी दूषण । लोभ लांछन दानासी ॥ ८४ ॥ वेदशास्त्र करूनि पठण | पंडित झाले अतिसज्ञान । तेही धनलोभ छळिले जाण । ज्ञानाभिमान प्रतिष्ठे ॥ ८५ ॥ देहप्रतिष्ठेचिये सिद्धी । पंडित पंडिता वादविधी | नाना छळणोकी विरोधी । ठेकिले त्रिशुद्धी ज्ञाते लोभे ।। ८६ ॥ संविवेक सज्ञान ज्ञात्यासी । लोभ आणी निंदस्प दासी । इतराची गति काइसी । ते लोभाची दासी होऊनि ठाती ॥ ८७॥ लोभ शुद्धासी करी अशुद्ध । लोभ तेय निदास्पद । तोचि दृष्टात विशद । ऐक प्रसिद्ध सागत ॥८८॥ कुलशील अतिसुकुमार । रूपं सर्वांगमनोहर । नाकी श्वेतता अणुमात्र । निंद्य सुदर तेणे होय ।। ८९ ॥ तेवीं अल्पही लोभाचीजे घस्ती । नाशी गणौदार्ययशकीर्ति । लोभा. ऐसा त्रिजगती । कर्ता अपकीर्ती आन नाहीं ।। १९० ॥ धनलोभी सदा विरोधू । धनलोभ तोडी सखे बंधू । धनलोभाऐसा नाही वाधू । अतिअशुद्ध आणिक असेना ॥९॥ अर्थस्य साधने सिद्ध उत्कर्ष रक्षणे व्यये । नाशोपभोग मायासस्वासश्चिन्ता नमो नृणाम् ॥ १७ ॥ प्रथम शिणावे द्रव्य जोडिता । दुसरें शिणावें ते वाढवितां । द्रव्य जरी झाले उत्कपंता । तरी लोभ सर्वथा पुरे न ह्मणे ।। ९२॥ द्रव्यालागीं भावार्थता । जैसे कटती सर्वथा । तैसा जरी कप्टे परमार्था । ते ब्रह्म तत्त्वतां खेळणे होय ।। ९३ ॥ एवं कटी जोडल्या द्रव्यासी । रक्षणी अतिचिता मानसीं । अतिशय लागली जीवासी । अहर्निशी धुकधुकी ।। ९४ ।। स्त्री पुत्र हो माता पिता । त्यासी पातिजेना सर्वथा । आपणाहनि परता । विश्वास अर्था मानेना ॥ ९५ ॥ विसरोनियां निजघाता । चोरापासोनि राखे वित्ता। वित्तरक्षणी निजचिंता । तिन्ही अवस्था एकाय ॥ ९६ ॥ ऐसी एकाग्रता करूनी। जरी लागता भगवभजनीं । तरी वश्य होता चक्रपाणी । अर्धक्षणी साधका ।। ९७ ॥ उचितानुचित विवाहासी । द्रव्य चिता उदरासी । अतिशय होय कोसाविसी । धन ध्ययो नासासी उपजवी ॥ ९८ ॥ एवं जोडूनि रक्षिता द्रव्यासी । अवचटे नाश होय बैं त्यासी । ते अतिश्रम चढ़े मानसीं । होती धनपिशी पद्धक ।। ९९ ॥ द्रव्यार्जनी बसे प्रयास । द्रव्यरक्षणी चितेचा वास । द्रव्यव्ययी वळेसा त्रास । श्रमाचा रहिवास धननाशी ।। २०० ॥ आदिमध्यावसानी पाहीं । द्रव्य तें समूळ अपायी । तेथ सुसाचा लेश १ मुरय सेनापती रणाच्या आघाडीला मरून पडला असता २ मिळवितो ३ देहलोमे फसले. ५ विचाराना करण्याच्या योग्यतेरा ७ निदेचें स्थळ ८ उपः ९ पादन्या कोटाचा डाग १० दुरारा ११ धमा. १२ मनान राय कळकळीनं १३ काळनी १४ विश्वना १५चिताची तळमळ, १६ एकाएकी १५ यसे
