________________
अध्याय तेरावा. ३७७ घटिं सा प्रतिनिवार्य निवृत्तएणस्तूष्णीं भवेनिजमुखानुभयो निरीह । सन्दश्यते च यदीदमयस्तुपुरमा सक्त भमाय न भवेस्मृतिरानिपातात् ॥ ३५ ॥ - पूर्विल्या भजनपरिपाटी । सहजें निर्मळ झाली दृष्टी । मिथ्या सांसारिक त्रिपुटी । हा निर्धार पोटी दृढ होय ॥ ५८ ॥ तेथे सासारिक निपुटी । साडूनि उपरमवितां दृष्टी । मज हृदयस्थासी होय भेटी । जेवी सुवर्णदृष्टी अळकारू ॥५५॥ तेथ दृश्य द्रष्टा दर्शन । मोडनि त्रिपुटीचे भान । तेचि धारणा तेचि ध्यान । तेथ समाधान धरावे ।। ५६० ॥ तेचि अगें उहावया आपणा । सांडावी सकळ तृष्णा । वाचेसी धरावें महामौना । देहचेष्टा जाणा आवराव्या ॥६१॥ साडावी वेदशास्त्रव्युत्पत्ति वाड । साडावी वाग्वादबडबड । भगवद्भागो धरावा हद । जेणें आशेचे वूड समूळ छेदे ॥ ६२॥ काया वाचा आणि मन । दृढ आव. राचे आपण । तुटो नेदावें अनुसंधान । सदा सावधान निजरूपी ॥१३॥ ते स्वरूपसुखी लाधल्या जाण । देहाचे स्फुरेना देहपण । अहंकारेंसी मावळे मन । स्वानंद पूर्ण वोसडे ॥ ६४ ॥ तेथ समुख ना पाठिमोरें । एकपण ना दुसरें । देवो भक्त हेही नुरे । सुखे सुखभरें सुखरूप ॥ ६५ ॥ मी एक सुखरूप आहे । वेगळेपणे ठावे नोहे । येणे आत्मानुभये राहे । एवढी प्राप्ती होये मद्भता ॥ ६६ ॥ ह्मणाल काठाच्या परी त्यासी । पडला असेल अहर्निशी । हेही न घडे गा तयासी । सांडूनि हेतूसी देही चर्ते ॥ ६७ ॥ तोही प्रारब्धाचेनि वळें । आहारनिद्रादि खेळमेळे । देहींची कर्मे करिता सकळे । सर्वथा नातळे देहबुद्धी ॥ ६८ ॥ दंड काढोनि नेलिया कुभारे । पहिले भवंडी चक फिरे । तेवीं मारब्धाचेनि संस्कारें। कर्मानुसार देह वर्ते ।। ६९॥ कुलालचकी वैसली माशी । न हालता भोवें चक्रामरसी। कोटी फेरे ह्मणती तिसी। तेवीं मुक्कासी देहकर्म ।।५७०॥ यापरी देहकर्मों वर्तता। ज्ञाता न ह्मणे अहं कतो । जेनी वायाचिया स्वभावता । दिसे चपळता गलितपत्री ॥७॥ जेवीं का पुरुपासवे छाया असे । परी ते छायेसी पुरुप न चैसे। तेवी ज्ञात्यासवेही देह दिसे । परी तो देहदो मैळेनी ॥७२॥ निजछायेसी बैसों जाता । छायाचि पळे तत्वता। तेची मद्भक्ती माया पाहता । देह स्वभावतां मिथ्यात्वे पळे ॥७३॥ हो का मुक्ताफळाची माळा । चमें सर्परूप भासे डोळा । तेचि भ्रमाती घालिता गळा । नुपजे कंटाळा सर्पभयाचा ।।७४॥ तेनी अधमोत्तम योनीका वंद्यनिय जनीं । ते मी ह्मणता ज्ञानी। शंका न मानी देहमिथ्यात्वे ॥ ७५ ॥ यापरी ते अतिसज्ञान | जाणोनि देहाचे मिथ्याभान । देहकर्मी वर्तता जाण । देहाचे देहपण स्फुरेना ॥७६॥ तो देहो सर्वागी तोडिता । का वृकव्याघ्रादिकी फाडिता । का अग्निमाजी धडाडिता । त्यासी देहअहंता स्फुरेना ॥ ७७॥ आपली छाया देखिली शूळी तीलागी पुरुप न तळमळी । तेवीं देहाची होत होळी । ज्ञाता न डडळी निजबोधे ॥ ७८ ॥ ह्मणाल देहसगें वर्तता । केनी वाधीना देहअहंता । साडूनि अगीची क्षारती । लवण वर्तता उरे कैसे ॥७९॥ हिग साडूनि आपुली घाणी । केवीं राहेल सुगंधपी । निःशेप साडोनि , अगीचे पाणी । केळी केळीपणे उरे - - - १ मूळ २ स्वाधीन करावं, पश ठेवावे ३ खम्वरूपाचा आडव ४ अहकारासह मन नाहीमें होत ५ सारसा, प्रमाणे ६ आवश्यक निलकम ७ क्रमाप्रमाणे ८ कुमाराच्या चाकावर ९ फिरते १० देवाच्या दोषानी दोषी होत नाही ११ मोत्याची १२ लाडगे, वाघ, इत्यादिषांनी १३ जळत असता कोसळून पडता १४ सुळावर १५ भात्मबोध झालेला असल्यामुळे गइयडत नाही १६ सारटपणा १७ मीठ एं भा, ४८
