________________
अध्याय बारामा. गगन गडगडूनि पडे । 'ते न पाहे आणिकाकडे । नाम पढे गुरूचें ॥ ९५ ॥ काया वाचा मने प्राणे । जो गुरुवाचोनि आन नेणे । तैसाचि भजे अनन्यपणे । गुरुभक्ति ह्मणणे त्या नांव ।। ९६ ॥ पक्षिणीची अपक्ष पिले । ती तिसीच स्मरती सर्वकाळें । तेवीं जागृतिस्वातसुषुप्तिमेळे । जो गुरुवेगळे स्मरेना ॥ ९७ ॥ मागा सागीतले भगवद्भजन । आता सागसी गुरुसेवन । नाहीं एकविध निरूपण । ऐसा विकल्प जाण न धरावा ॥९८॥ सद्गुरू तोचि माझी मूर्ती । निश्चयेंसी जाण निश्चिती । विकल्प न धरावा ये अर्थी । अनन्यभक्ति या नाव ।। ९९ ॥ एकाग्रता जे गुरुभजन । तेचि माझें परम पूजन । गुरूसी मज वेगळेपण । कल्पाती जाण असेना ॥ ५०० ॥ गुरु भगनत दोन्ही एक । येणे भावे निजनिष्टंक । भने तोचि गुरुसेवक । येरू तो देख अनुमानी ॥१॥ माझिया ऐक्यता अतिप्रीती । जेणे आदरिली गुरुभक्ती । तोचि धन्य धन्य त्रिजगती । भजती स्थिति ते ऐक ॥२॥ करावया गुरुसेवे । मनापुढे देह धावे । एकला करीन सर्व सेवे। येवढे हावे उद्यतू ॥ ३ ॥ सेवेच्या दाटणी जाण । अधिकचि होय ठाणमाण । अग अगअनि अगवण । सेवेमाजी जाण विसावा त्यासी ॥४॥ सेवेचिया आवडी । आरायेना अर्ध घडी । आवडीचे चढोवढी । चढती गोडी गुरुभजनीं ॥ ५॥ नित्य करिता गुरुसेवा । प्रेमपडिभरू नीच नवा । सदायाचिया हावा । गुरुचरणी जीवा विकिले ॥ ६ ॥ आळसु येवोचि विसरला । औराणुकेचा ठाबो गेला । गुरुसेवासनमें भुलला । धेवा विसरला विषयाते ॥७॥ तहान विसरली जीन । क्षुधा विसरली मिष्टान्न । करिता गुरुचरणसाहन । निन्द्रा जाण विसरला ॥ ८ ॥ जाभवी याचयापुरती । संवडी उरेना रिती । तेथे निद्रेलागी केउती । रहानया वस्ती मिळेल ।। ९॥ मुखीं सद्गुरूचे नाम । हृदयीं सद्गुरूचे प्रेम । देहीं सद्गुरूचे कर्म । अविश्रम अहर्निशी ॥ ५१०॥ गुरुसेवेसी गुंतले मन । विसरला स्त्री पुत्र धन । विसरला मनाची आठवण । मी कोण है स्फुरेना ।। ११॥ नवल भजनाचा उत्सावो । भजता नाठवे निजदेहो । थोर सेवेचा नैवलानो । निजात्मभानो गुरुचरणी ॥ १२॥ ऐसाही प्रारब्धमेळा । अवचटें झालिया वेगळा । न तुटे प्रेमाचा जिव्हाळा । भजनी आगळा सदायो ।। १३ ।। गुरूचा वसता जो ग्राम । तेचि वसे मनोधर्म । गुरुध्यान त स्वधर्मकर्म । सेनासभ्रम साडीना ॥ १४ ॥ गुरुमूर्तीची सवे त्यासी । ते मूर्ति वैसवी हृदयावकाशीं । मग नानाभजनविलासी । आवडी कैशी भजनाची ॥ १५॥ चिन्मात्र पूर्णिमा गुरु पूर्ण चंद्र। तळी आपण होय आर्त चकोर । मग स्वानंदवोधाचे चंद्रेकर । निरतर स्वयं सेवी ॥१६॥ सद्गुरु सूर्य करी चिद्गगनी । आपण होय सूर्यकातमणी । त्याचेनि तेजे प्रज्वळोनी । स्वभाव मायावनी होळी करी ॥ १७ ॥ सद्गुरुकृपामृताच्या डोहीं । स्वयं तरगू होय तये ठायी । सवाय तद्पे पाहीं । भावना हृदयी भावितु ॥ १८ ॥ आपुला निजस्वामी जो सद्गुरू। भावी निर्विकल्प कल्पतरू । त्याचे छाये |सोनि साचारू । मागे वरू गुरुभक्ती ।।१९।। १ से ३ घने ३ पर न पुटरेरी ४ अनन्यपर्ण ५ पूर्णबयाने ६ अनिधित पुदीचा सायुज्यवसारी जेवडी जेबडी मेवा जास्ती, वडा तेवटा याचा उत्ताह जाती होतो व तो आपल मन शारीरसामी गुपयेगारारितो विभाति पेत नाही १० चटागोडीन ११ प्रेमाची भयिकना १२ नित्य १३ विश्रांतीमा १४ गुरमेत निरंतर व्याहत भगल्यामुळे सनमःम्यांदल, गयड १५ पाणी १६ गुरुचे पाय रगरणे १५ रिकामा १८ कोटन १९निता २. अविनम. २१ नपल, महिमा, २२ सवय, सेमा २३ उत्सुक २४ नारिरण
