________________
अध्याय आदया. १८३ वेचले ॥ ३८॥ मनुष्यदेहीं गृहासक्तु । तो वोलिजे आरूढच्युतु । कपोत्याचे परी दुःसितु । सिद्ध स्वाथु नाशिला ।। ३९ ।। विपयीं सर्वथा नाही तृप्ती । ऐसे श्रुतिपुराणें बोलती । करिता विपयाची आसक्ती । यित्या मुकती नरदेहा ॥ ६४०॥ नवल नरदेहाची ख्याती । रामनामाच्या आवृत्ती । चारी मुक्ती दासी होती । तो देहो वेचिती विषयासी ॥४१॥ विपयसुखाचिये आसक्ती । कोणा नाही झाली तृप्ती । मृगजळाचिये प्राप्ती । केवी निवती तृपातं ॥ ४२ ॥ यालागी जाणतेनि मनुष्ये । नरदेहाचेनि आयुष्ये । विषयाचेनि सायासे । व्यर्थ का पिसे करती ॥४३॥ नरदेहाऐसे निधान । अनायासे लाधले जाण । साडी सांडी अभिमान । तेणे समाधान पावसी ॥४४॥ पुढती नरदेहाची प्राप्ती । होईल येथ नाही युक्ती । यालागी सांडूनि विषयासक्ती । भावे श्रीपति भजावा ॥४५॥ कलियुगी सुगम साधन । न लगे योग याग त्याग दान । करिता निर्लज हरिकीर्तन । चारी मुक्ति चरण चंदिती ।। ४६ ।। इटेसाठी परीस पालटे । येतो का मानिती वोखटे । तैसा कीर्तनाचेनि नेटेंपारें । देवो भेटे प्रत्यक्ष ॥४७॥ एका जनार्दनु ह्मणे । नश्वर देहाचेनि साधने । जनी जनार्दनु होणे । हे मुद्रा तेणे लाविली ॥४८॥ एका जनार्दना शरण । तंव जनादेनु जाला एक एकपण । जैसे सुवर्ण आणि कंकण । दो नाची जाण एक तें ॥४९ ।। तोचि एका एकादशी । श्रीकृष्ण सांगे उद्धवासी । अवधूत सागे यदूसी । गुरुउपदेशी उपदेशु ॥ ६५० ॥ इति श्रीमद्भागवत महापुराणे एकादशस्कंधे श्रीकृष्णोद्धवसवादे यद्ववधूतेतिहासे एकाकारदीकाया सप्तमोऽध्यायः ॥ ७॥ ॥ श्रीकृष्णार्पणमस्तु ॥ ॥ अध्याय आठवा. श्रीगणेशाय नमः ॥ ॥ॐ नमो सद्गुरु तूं ज्योतिपी । एकात्मतेचे घटित पाहसी । चिद्राँसी लग्न लाविशी । पुण्येसी तत्वता ॥१॥ वधूवरां लम लाविती । हे देसिले असे बहुती । आपुली आपणा लग्नप्राधी । हे अलक्ष्य गती गुरुराया ॥२॥ लम लाविती हातटी । पाचा पंचकाची आटाटी। चुकवूनि काळाची काळदृष्टी । घटिका प्रतिष्ठी निजबोधे ॥३॥ चहू पुरुषार्थाचे तेलवण । लाडू बाइले संपूर्ण । अहभावाचें निवलोण केले जाण सँघस्वें ॥ ४ ॥ साधनचतुष्टयाचा सम्यक । यथोक्त देऊनि मधुपर्क । जीर्वभावाची शिशोदराची सेवा करिता करितो वाया गेले २ पढतमूर्य ३ प्राप्त झालेल्या, मिथ्या ४ रोकरला बाजूस ठेवून अगदी एकतानतेचें ५ पिटेऐवजी परीस हाती आला असता ६ निश्चयान मुद्रा लायण-सिद्धांत करणे, स्पष्ट गांग "मणोनि नवमांचिया अभिप्राया । सहसा मुद्रा लावावया। निहाला वेद मग मी वाया 1 गर्व का रू"-भारेश्वरी अध्याय १०---३२ ८ जीवाची एकात्मता ( जीवाची आरम्याशी ऐक्यता) कसी साधेल याचे तू गगित पाहतोस ९ चैतन्यरूमी जीवाच ब्रह्माशी लम लारितोस १० गरोसर मी प्रणवरप पुष्प आई (ॐ पुण्याह) या साधनाने ११ परीन, प्रकाराने १२ खरूपयोधाचे ठिकाणी तू, पटिका स्थापन केली आहेस, तेथ काळाची नजर पाचत नाही घदेथे पचवीस तत्वही नाहीत १३ समाचे वेळी वरास रुखवत नेतात खायरोयर बाइ, राढिगे, पाप गरे पटलेले जिसस असतात, तहत नमायरोघर कम लागण्याचे पूर्वी धर्म, अर्थ, काम, मोक्ष या चारी पुस्पार्थातील सा चम पाटा रामपण करावी लागतात १४ देहात्मबुद्धि प्रहावरून भोंपादन टाकली एक टेहात्मयुद्धी गेली दाजे देहासरिता पेलेले घरदार पगरे सव साहिल आपोआपच गेले १५पराग्य, विवेक, शमदमादिपद्रक (पाम, दन, तितिक्षा, उपरति, पता, समाधार), मुमुक्षुव, याचा १६ साधनमदृष्टयरूपी मधुपर्क, समर्पण केल्यानवर जीवभागाच्या भाताची मृद उतरून-ओवादून सानिरी साधाचतुष्टयसपम पुरुषाला गुरूची गांठ पान मार्गमिव्यय हाणने त्या मागाने जावा आता एकाएकी भाउमायाकार होताक्षणीच जीवभाव नाहीसा होतो ।" मगर सत्य साहित्य आपोआपच साधनचतुष्टयरूपी मधुपर्क, समर्पणा निकाला गणने या मागाने ज
