________________
" अध्याय पाचवा. १२३ पिशी। ते स्वयें होती संन्यासी । तो स्त्रीताप वाधी त्यांसी।मागतां भिकेसी पोट न भरे॥२१॥ त्यागोनियां निजस्त्रियेसी । कर्मत्यागें होती संन्यासी देवेदंड देऊनि त्यासी लाविले भिकेसी दारोदारी ॥ २२॥ हातावरी पावले दंड । खाडमिशा केले मुंड । हिडती भगवी गुंडगुंड । हा स्त्रीशा वितंडे विटवु केला ॥ २३॥ घेऊनिया दोही हातीं । उदंड गाडीसी लाविती माती । त्रिकाळ जळी बुडविजती । ऐशी स्त्रीशा ख्याती लाविली त्यासी ॥२४॥ लंगोटी लाविली गांडीसी । झोली लाविली हातासी । त्याहीवरी दंड देऊनि त्यांसी । स्त्रीपा सन्यासी लाविले मिके ॥ २५॥ स्त्रीसुखापरतें नाही सुस । स्त्रीत्यागापरता नाही दोख । हंचि नेणोनिया मूर्ख । दंडिले अनेक वैराग्यत्यागें ॥ २६ ॥ स्त्रीसगेंवीण विविध भोग । ते जाणावे अतिउद्वेग । निजभाग्ये जे सभाग्य साग । ते स्त्रीयोगें भोग भोगिती नाना ॥ २७ ॥ हेचि देवाचे प्रसन्न होणे । जे सदा इष्ट भोग भोगण । ते भोग जेणे त्यागणे । तेंचि क्षोभणे देवाचें ।। २८ ॥ स्त्रियादि भोग त्यागिले रोकडे । पुढे निजमोक्ष हे वचन कुई । यापरी भोळे लोक बापुडे । चैराग्यवाद फुडें नाडिले येथ ॥ २९ ॥ ऐसऐसिया अनुवादा । करिती परस्पर संवादा । ह्मणती त्यागाची बुद्धि कदा । आझांसी गोविदा देनको ।। १३०॥ त्याग करोनि भीक मागणे । यापरीस भले मरण । मक्ति देखिली नाही कोणें । आपदा भोगणे जगु देखे ॥ ३१॥ कोणासी तरी मुक्ती । कोठे तरी देखिजेती । तरी ते साच मानूं येती । मिथ्या वदती वैराग्यत्यागा ॥ ३२ ॥ ऐशी त्यागाची करूनि निंदा । भोग भोगावे ह्मणती सदा । ऐसऐसिया आशीर्वादा । देती सदा स्वाध्या.यासी ॥ ३३ ॥ खीसुख परम मानून । स्वयें सदा होती स्त्रैण । मग जागृती सुषुप्ति स्वः । स्त्रियेचें ध्यान अहर्निशीं ॥ ३४ ॥ नाही सद्गुरू, भजन । नाहीं वृद्धासी पूजन । नाहीं अतिथीसी अन्न । स्त्रीआधीन सर्वस्वें ॥ ३५ ॥ स्त्रियेचे दुखा नेदी मन । कदा मुलधी स्त्रियेचे वचन । नित्य स्त्रियेचें अनुसंधान । सद्भावें उपासन स्त्रियेचे सदा ॥ ३६॥नाहीं कुळदेवता कुळवृत्ती । नाहीं पिता माता सद्गुरुभक्ती । सपत्ती' बोपी स्त्रिये हातीं । आपण सर्यार्थी तीअधीन वर्ते ॥३७॥ ते स्त्रीभोग भोगापयासी । धनार्जन अर्जावयासी । यागु आरभी जीविकसी केवळ दंभेसी उदरार्थ ॥ ३८॥ पूर्वलोकार्थ ॥ ॥ यजन्स्यएष्टानविधानदक्षिण वृत्य पर प्रति पश्नतहिद । यागें होआवया सर्वसिद्धी । हेही नाही घढ बुद्धी । रोकडी ये जिविकाविधी । उपाय त्रिशुद्धी हाचि केला ।। ३९ ॥ यज्ञदीक्षेची प्रतिष्ठा । तेणें पूज्य होईन वरिष्ठा । अग्रपूजा माझा वाटा । ऐशिया उत्कंठा आढरी यागु ॥ १४० ॥ ऐशिया नाना विवचना । आधी सकल्पनि मना । मग प्रवत यागयजना । जोडावया धना कृतनिश्चयो ॥४१॥न पाहे विधिविधाना । नाहीं आदरू मंत्रोच्चारणा । न करी अन्नसपादना। कोरडे कणा हरन माडी॥४२॥मी यज्ञ करितो अगें। ऐसे जगापासी सागे। आणि तेणें यागयोग। चालची गुगलन, उदड विलक्षण ३ तीन पेटा मान करितात ४ स्त्रीशाप पखाशापापरत नाही दुरा ६मोगदाच भरी प्रसाद भोगत्याग हाय इधरी फोप भने ते मानतात सोट ८ चेदातरता सरोगर १. मोरण्याने च खा सोडण्याची १२ मनोराज्ये करिवात, अपना तुम ग, पुय, पन, पात शयोत मसे भाजीवाद परस्परारा देतात १३ पायकोचे तावेदार,ौरपट १४ चिंतन, निदिध्यारा १५ प १६ या. १७ उदानियोहाचे साशाय स्वर्गसिद्धि. १९ सापदिला सन्मान २. पाभिकीय प्रय, ए भा १५
