या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
स्वरांत
पावलावर लोळणारा हिरवाजर्द निऱ्यांचा घोळ, तो अलगद वर उचलून ती आत आली. तिची गव्हाळ पावलं. मधल्या बोटात एकेक चंदेरी वेढं. टक् ... टक् ... वाजणारं. शिवाय घुंगरांचा चिमणा चाळा. ती पाटावर बसली. तिला धड बसताही येईना. कसंही बसा, पोट मध्येच यायला लागलं. मोगरीची कळी ऐन संध्याकाळी फुलायला यावी, तसं पोट ! मग सगळ्या बायका खुदुखुदल्या. आठवणींनी खुळखुळल्या क्षणभर. ती खूप लाजली. गालाला खळी पाडत.
तिचं हसणं, तिचं पानसळी रूप मी पाहतेय. पाहता पाहता हरवून जातेय.
मग मीच तिच्या रक्तातून वाहू लागते.
मग मीच लाजते.
गोऱ्यापान पारिजातकाची फुलं विखरून पडतात, ती माझ्याच झाडाची असतात.
* * *
चहा बशीत सांडतोय.
