मग मीही होईन घोषा. भांगातून सिंदूर रेखलेली आनंदनिर्भरा.
उषाचं पोर खूप छान आहे. गुलाबी गुलाबी. एस्. टी. तून घाट उतरताना एक पिंपळाचं कोवळं झाड पाहिलं होतं.
गुलाबी पानांनी झुळझुळणारं. कोवळं नि तकतकीत. हलू की नको, हलू की नको. असं हालणारं !
बाळ दूध पितंय चुरूचुरू.
'स्सस्स हाय ! किती जोरात ओढतो, गाढव ! '
तिच्या गालावरून हलका गुलाबी रंग सांडतो.
कितीतरी आठवणी.
ह्याच्या नि त्याच्या.
त्याच्या नि ह्याच्या.
इंदीला आज फोन आला होता. फोन आला की अिंदी लवकर पळते आणि जरा तंद्रीतही असते.
'इंदे, आज फोन आलाय. मग घाई असेल.'
'चल चहाटळ ! '
'मारलास कुठं पाचर?'
'तिशी ओलांडलीय बये मी ! पाचर ठोकायला धार लागते. तो वर्मा नाही का ग येत माझ्याकडे अधूनमधून ?'
'ते ठोक्यांचं भांडं ? काळा गॉगल ? '
'हं. त्याचा बिझिनेस आहे. डान्सिंग स्कूलसारखा. पण घरगुती हं. तो फोन करतो कधीतरी.'
डोकं खूप जड पडलं ना? की अगदी हल्लकं होऊन जातं एका क्षणात.
