पान:साथ (Sath).pdf/96

रडायचा रहात नाही."
 राम म्हणाला, " बघ, आता हे नेहमी असंच होणार. तुझ्याशी बोलायला वेळ काढायचा तर त्याच्याशी स्पर्धा करावी लागणार."
 " असं का म्हणतोस ? तुझाही मुलगा नाही का तो?"
 " अगं नुसती चेष्टा करत होतो."
 पण ज्योतीला कळलं की ती संपूर्ण चेष्टा नव्हती. तिच्या वेळात, प्रेमात वाटेकरी आलाय ही गोष्ट स्वीकारणं रामला जड जाणार आहे. त्याच्यासमोर मुलाला पाजायला तिला जरा संकोच वाटत होता हे कळून की काय रामने उठून येरझारा घालायला सुरुवात केली.
 तो म्हणाला, " नाव शोधलंयस त्याच्यासाठी ?"
 " नाही खरं म्हणजे."
 " प्रताप कसं वाटतं तुला?"
 " ठीक आहे." त्याने मुलाचं नाव काय ठेवायचं हयावर विचार केला होता याचं तिला कौतुक वाटलं.
 " मग ठरलं तर. प्रतापच ठेऊ या. तो बलवान आणि शूर व्हायला पाहिजे." नावाबद्दल आणखी काही ऊहापोह न करता किंवा तिची पसंती न विचारता एकदम त्यानं नाव नक्की सुद्धा केलं म्हणून ती चकितच झाली. तिनं अमोल, सिद्धार्थ अशा रोमँटिक वाटणाऱ्या नावांचा विचार केला होता. तिला वाटल, शौर्यसूचक नावच हवं तर रणजित किंवा वीरेंद्र अशी सुंदर नाव टाकून प्रताप कसलं निवडलंन ह्यानं ? पण मग एक सुस्कारा टाकून ती गप्प बसली. रामने बराच विचार करून हे नाव निवडल होतं आणि अमुकच नाव हवं म्हणून ती काही हट्ट धरणार नव्हती.
 त्या रात्री झोपताना ज्योती म्हणाली, " हया खोलीत ऊठबस करताना मला सारखं आपण नको इतक्या चैनीत रहातोय अस वाटतं. लोकांच्या डोळ्यावर येईल असं कशाला रहायचं ?"
 राम अगदी मृदू, लहान मुलाला समजावावं तशा आवाजात

८८: साथ