३० तारखेपासून प्रत्येक निवास्थानापासून दर दहा मिनिटांनी येण्या-जाण्यासाठी बसची सोय केली होती. ह्युॲरो ते बीजिंगपर्यंत १५ दिवस येण्याजाण्यासाठी एक खास सवलत देणारे १० डॉलरचे तिकीट आम्ही खरीदले होते.
या चौथ्या जागतिक महिला परिषदेसाठी १९० देशातून तेहतीस हजार बायका, मोजके पुरूष प्रतिनिधी म्हणून आले होते. नैराबी परिषदेपेक्षा सहा पटीनं मोठा समुदाय जमला होता. ३० तारखेच्या सायंकाळी बीजिंगच्या अवाढव्य क्रीडा संकुलाच्या प्रांगणात उद्घाटन समारंभ होता. प्रत्येकीच्या नावाची वेगळी निमंत्रण पत्रिका. तिच्यावर तुम्ही कोणत्या दरवाज्यातून आत जायचे त्याचीही सूचना दिलेली. कोणत्या क्रमांकाच्या बसने जायचे नि यायचे त्याची खास सूचना दिलेली. १५ क्रमांकाच्या दरवाजातून मला आत जायचे होते. त्यापूर्वी क्ष-किरणांकीत तपासणी झालीच. साठ हजार प्रेक्षक बसण्याची सोय असलेले ते लंबगोलाकृती सभागृह विविध राष्ट्रीय पोषाखातील स्त्रियांनी आकंठ भरले होते. मणिपूरच्या छोबीदेवीनं प्रेमानं गळ्यात घातलेल्या मणीपुरी पोषाखात मीही कधीतरी अनुभवता येणार आगळा अनुभव घ्यायला उत्सुक होते.
...सारे नजरेचे आणि कानांचे पांग फेडणारे. आयरिन सॅटिॲगो यांनी उद्घाटन समारोहाची सुरूवात स्वागताने केली. त्या चौथ्या महिला परिषद : बीजिंग ९५ एन.जी.ओ. फोरमच्या कार्यकारी व्यवस्थापिका होत्या. स्वागत गीत शेकडो जणींच्या सुरील्या आवाजात... शेकडो वाद्यांच्या स्वरसंगमात न्हाऊन निघाले-
Godess of joy is holy and pure
And the good earth is bathed
In the brilliance of sun
अससी निरंतर
पवित्र आणि केवळ निर्मल
निष्कलंकिनी
धरा नाहते
रविकिरणांच्या प्रज्ञाकिरणी...
आज या क्षणी!!
हात उभारून दोन्ही
आम्ही स्वागत करतो
भावस्वरांनी
कुंभ घेऊनी
