मोरोपंत. ४ ही पडला कुरुगुरु-स्वर- शरशतहत घननिमा सर- पदा या म्हणत्यें अतितेज- स्विन्हें रविसमति भास्कर द्रुपदा ६३ चिंतोर्ता सावधा सना आजा देइल गुरुच्या वधा कनाता जा ६४ हे सो केवळ अवध्य गमतात ऐसें येइल अवध्यगमतात दुर्योधन कर्ण यांपुढे पुरलां त्यामा अत्युग्न परि तुम्ही उरला तिलकहि लकलकित नाहिसे करिते घटजें केलेचि की अनेक रिते मेले चा देवकीकता मागें प्रति जेव्हां अकृतकार्य तूं रागें ६९ भीष्म विदुर कवि यदुपदेशा न स्नेह करी अशा सदुपदेशा सत्य प्रसय उदंड मज आले माझे कत शतहि भस्म की झाले ७० दुपदा सांगति जाणों मागा कृष्णा मिथकर तूं एक पांच पांडव आपण नामचि अचळ भीष्म द्रोण जयद्रथ कृप कृतवमी अश्व- हे समरी अमरीचे परि तेजोनिधि देवें- तेव्हांचि पुत्र माझे गेलासि उपलव्या- तेव्हांचि करिति मजला गांधारि यांफतांवरि यांचें ज्ञान अबाधित बा बहु काळ न जातां ऐसें वदोनि दुःख- धैर्यातें सांडुनि ती नागीसी व्याघीसी ती देवाला जेणें अध्याय ६ ध्वस्त-जाना सती बहुत स्टुली गांधारी शोकमूर्छिता पडली वाटे येतांचि रोष तोलावी मेले शतपुत्र दोष तो लावी १ दुपद, २ चिंतेने पीडिलेल्या अशा, ३ सहा, ४ अवधि- अग-मत- अस्ताचला यानी त, ५ यत्- उपदेश- ज्या कृष्णाच्या उपदेशाला, देव स्त्री यांचे,+तेजयुक्त, च का.
