कृप कर्ण जयद्रय गुरु धिक्क त्याने अभ्यायें वीरा कोणा पांडव स्त्रीपर्व. गुरुपुत्र क्रूर हे जसा काळ विरथ करूनि मारिला जिहीं बाळ ५१ माधव तव हे न नाथ सा सहसाचिजसा अनाथ सामान्य ५२ यांचा यातहि न महिमा मातें मान्य २.१ मेलाशि असाहि कसा अत्यद्भुतही सुखद न फखदा होइल मारुनि तुजवांचुनि वांचुनिफरख ने हंस मानसी निज- उदकीं लवण तसें हैं असती मृदु तरि पळ या बहु अप्सरा फरफता पाणिग्रामवातें येइन कशितरि सखया न विसंबेल पळहि मज आयतें दायांतें कां मोडितां तुम्हींच पतिजवळुनि कां नेतां क्षण आतां स्व-पति-वेगळे नसवे ५८ नेउनि हितबोध करूनि खोलीत तुमच्याहि असें अंतर पडलें कां गे क्रियेंत बोलींत जड सोडवितां हृदयीं देह मनोमयचि उरविला पतिचा गांधारीनें कथिला भिजवी प्रभुचेंहि उर विलाप तिचा ६० इकडे द्रोण देवानक- दग्धा देवा पहा विरोदनगा स्त्री ततिसी करपली बहु उष्णी करुनियां चिराटन गा ६१ क्रव्योदांहीं तडतड तोडुनियां भसिलाचि मत्स्यप हा रिपुला विपुलाहि न महि मांगातें ५३ केंचे हा काय भार तार मला हंसीविण काय भारता रमला करिलचि शोकांत और विलीन सती ताप लोकांत उरविली नसती आहेत मनो- विनोद कुशला हो तीहि जन उशीर हाहि कुश लाहो प्रतिपायांची न चाहुंदे शपथ आणिल तव-शोक पुसत देश पथ ५७ म्हणचें मज लाविली बळेंच सवे १ सहा, २ श्रीकृष्णाते, ३ वक्षस्थल, ४ मनाला आनंदकरण्याविषयी कुशलअशा, ५ होण रूप वणव्या नंदग्ध झालेल्या, ६ विराट रूपपर्वताला, ७ वल्लीपार, बहु काळफिरणें,९मांसभक्षकांहीं, १० मत्स्यदेशांचाराजाविराट, कृष्णार्जुनाचा, वाळा, + Fi
