स्वीपर्व. वार्टना काय जैय अन्य मुला लावीना काय हस्त अप्रेमुला जो मन विडोक काननी चेष्टा त्या कुंदेशा वरिल कां न नोँचेष्टा म्हणसिल कृष्णा मज तरि मारावें या कसे न भावातें सोडूंनये नशस्ता शीला कुलेजे जसे नमा बातें निज पुच्छ तुडवियाचा चावाचा कान काय सापाने बद झाला या बंधु" तजाच्या लाभ कायसा पाने सूक्तें जेणें समुत्स कविकर्ण जो प्राज्ञ सदा समुत्सक विकर्ण कर्म अमित साधु-घातसे मोटें कृष्णा सत केले धर्मनयव्यवहारी तो हा वधिला केलें रखोदें हैं म्हणतिल शिव- शिव कर्णी घालितील बुध बोटे ३६ ऐसेच दुर्मुरवादिक पडले आहेत कत पतन यांचें सर्वजना कळवितसे जें माझें कुतप तप तभयांचें ३७ सोभद्र शिश, शरभसा तो हा संपन्न जो महाक्रौर्यो बुजुहुनि धनंजयाहुनि अधिक दिढीने रणी बळें शोर्ये ३८ कृष्णा वत्सम तव कृत - वर्णन माचा परा कविता की झाला घालाया धृत- वर्ण नभाचा पराःस कवि ताकीं बहु गंईप उडवितां स्ववनी मदांध हस्ती करिल बहु व्याघ्रीच्या कृष्णा मंदा नीच्या १९. to १ जिंकावयासयोग्य, २ महोन्मत्त, ३हस्तिणीला, ४ माजलेला, ५ बीका, ६ पायीट दशा, ७शद्धा, स्वभावाला, ९ उत्तमकुलामध्येंझालाजी न्याणे, १० देह, ११ बंधूच्या रक्ताच्या, १२ रू-उक्त-उत्तमभाषणानें, १३ पुष्कळसाधूमारलेल्या सारिखें, ४ हेक ष्णा त्वत्सम कृत वर्णन (कविकृतगुणवर्णन) तव तुझा भाचा, परा(अरिते)मतायें कविता शक करणारा असा होता की तो हा नभाचा धृतवर्ण (गगनवत् श्या मवर्ण) सोमवाय अमृती जे कवि होते ते स्ववियोगीता की नीरसी परा यीं घालावयासि परास माणरहित झालाकी, चुळी, + नीच-इष्ट-नीचपुरुषज्यां लाआवडतात अशाला, प्राशनानें, + ऐकण्याविषयी आसत. C +:
