उत्तेजन येऊन त्यांच्या मेहनतीचें चीज होईल असें झाले पाहिजे.
प्रथम पुण्याचे व ठाण्याचे तुरुंगांत चिनी व मलायी लोक अटकेंत ठेविले होते, परंतु तेथें त्यांना ती हवा मानेना; म्हणून हें हवाशीर स्थान कायम झाल्यानंतर तीन वर्षांनीं येथें तुरुंग बांधून, त्यांत त्यांना आणून ठेविलें. हा तुरुंग फक्त १२० लोकांच्या बेताचा केला होता. त्याचें वर्णन १८३० सालों वुइंचेस्टर साहेबानें लिहून ठेविलें आहे तें असें:-
हा तुरुंग चौसोपी असून त्याचे चौकांत फरशी केलेली होती. त्याच्या दरवाज्याच्या देवडीवर रखवालदारांना राहण्यास व त्यांचे वरिष्ट अंमलदारांच्या आफिसास कोठडया केलेल्या होत्या. कैदी आजारी झाल्यावर जेव्हां इस्पितळांत सुद्धां जाण्याची मारामार होई,तेव्हां तुरुंगांतच पडून औषधपाणी घेण्यास त्यास आणखी दोन खोल्या त्यांत बांधून ठेविल्या होत्या. याप्रमाणें एक सोपा रुंधावला; आणि बाकीच्या तीन सोप्यांत लांब, उंच व हवाशीर अशा खोल्या कैदी
