राष्ट्ररक्षण व शांततारक्षण १७७ सुंदर माहिती संग्रहीं असतांना आणि लष्करी धोरणाच्या बाबतींत हिंदूंना मनस्वी अन्याय झालेला आहे या गोष्टीची पुरी जाणीव झालेली असतांना, भारताच्या भावी संरक्षणाच्या प्रश्नाचे विवेचन करणारे डॉ. आंबेडकर भलतेच निष्कर्ष कसे काढू शकले असा प्रश्न कोणापुढेहि सहज उभा राहील. त्या प्रश्नाचे उत्तर असे आहे की, डॉ. आंबेडकरांनीं गृहीत धरलेली पहिलीच गोष्ट चुकीची आहे. The Mussalmans cannot be asked to give up their right to Pakistan because it adversely affects the Hindoos in the matter of their boundaries.* (सरहद्दीच्या बाबतींत पाकिस्तानची मागणी हिंदुहिताला बाधक ठरते म्हणून मुसलमानांनीं पाकिस्तान मागण्याचा आपला हक्क सोडावा असे म्हणतां येणार नाहीं.) असे डॉ. आंबेडकर अजून म्हणत अाहेत. डॉ० आंवेडकरांच्या वृत्तींत हिंदुत्वप्रेम हळूहळू पण निश्चितपणे उमलू व विकसं लागले आहे. या हिंदुत्वाच्या भूमिकेवरून डॉ० आंबेडकर जों जों विचार करू लागतील तों तों ते अशीच भाषा बोलू लागतील कीं, हिंदुस्थानच्या या भूमीत अहिंदूंना हिंदुबाधक असे कसलेच हक्क नाहींत. हिंदुकुश पासून हारसमुद्रापर्यंत आणि सिंधुसागरापासून (Arabian Sea) गंगासागरापर्यंत (Indian 0cean) विस्तारलेला जो विस्तत व संपन्न भूभाग तो हिंदुस्थान-म्हणजे मुख्यतः हिंदूचे स्थान आहे. पारशी लोक या ठिकाणी आश्रयासाठी आले आणि येथील जनतेशी समरस होऊन नांदू लागले. आज ते लोक ऐश्वर्यात आहेत. त्यांच्या वैभवाचा हिंदूंनी कधी हेवा मानला नाहीं ! मुसलमान हे तर मूळचे हिंदूच ! तेही या भूमींत याच वृत्तीने नांदतील अशा समजुतीने हिंदूंनी आजवरचे सर्व व्यवहार केलेले आहेत. पण आतां जर त्यांना या पवित्र व प्राचीन देशाची निसर्गसिद्ध घडण मोडण्याची आणि त्या देशाचीं छकलें करण्याची दुर्बुद्धि सुचू-स्फुरू लागली असेल आणि त्या दुर्बद्धीला जर 'पाकिस्तानची मागणी करण्याचा आमचा अधिकार' असे ते म्हणत असतील तर त्यांना डॉ. आंबेडकरांनीहि
- Thoughts on Pakistan, p. 61.
१२पाकि०
