(१६) दगडी भिंतीवर निरा‘नेरळाव्या र'गाच्या र्मोल्पवरन दगडॉनीं मुले, पत्त्यर व बेल काढनून
आणि इमारतीत अथरण्याकस्तिर तुकस्थानचे मर्हेल्यवरन व सुंदर गरलऱ्ने मरग’पून ती सुंदर इमारत कनेरॉचळी जागा हातांवर बोलून ठेंविलेले' असून
आंतून याहेरूल शृंगारलेलळी होती. त्याने या इमारतींच्या मध्यमागी' आपल्या ठेंक्लिग् होती, आणि त्याठिंकाणीं, चारा यार्जूनीं चार अप्सरांनीं आपल्या घरिले आहे, अने एक जात लाकडाघे' कोरलेले सुंदर चौकोनी सिंहासन त्यावर तों बसत होता. शिपाय या इमारतीच्या अबरररतच डुर’म याने
मार्थंनेकस्तिर एक मशळोद यांविलळी होती; व त्याटिकाणचळो व्यवस्था व देयरँस ठेवण्याकरिता मद्प्र या नांवत्म्यम् एका फवि’रास त्याने`ननिले हरसें. अशा रँरताने यार’ठेंकाणळी काहीं दिवस राहून नंतर तो तेथुन इराणांत-काहोच्यामते' गोवळकर्डि येथें-जाऊन राहिला.
शहरजहग्न हर सलामच्या सर्व मुला'त अधीक यूनॅ असून, तो पविल्यापासूनब नान] प्रकारच्या सटपटी करून राज्याविकारळो होण्याचा प्रयत्न करीत होता, त्यामुले त्याने . अनेकयेदां बंर्डे‘ व काररथाने केळीं; अप्पर येथील र’केल्ला आपल्या
ताव्वरत
घेण्याची
शिक्का केली, पुढें दिक्की नजीक विसापुत्रांच’प् लढाई तरलळो, तीत शहरजहप्न विजया होण्यानां वेळ आली होती; इतकेच नाहो’ तर त्याच्या र्तेन्यरतील एका हसमाने जहांयरँर यासच डुइ पकडले होने, पण जहरगळोरच्या र्तेन्याकबून तो मारला गेल्यामुळे त्याने सर्व लोक व शहरजहर’र हे आपला जळोव घेऊन पळाले, व पुढें त्याचा व जहांपाँरचा
त्तर्मेंव् साला; परंतु त्यानंतरही त्याने पुन्हां लवकरच बंड केले, व त्यातही यानृ अ`गम्वर येते असें पाकूर जो पळाला तो कित्येक
महिन्यानंतर पुन्हा एकदम
यंपालप्रांतरत
नगय्
माला. व पुन्हा' काशळो येथे मालेल्या युद्धरतहळो त्यास पराभव सारा लागला. ह‘रच स्थिती पुढें शहरजहरन व अवर'गनेब याचा व अवर'गतब वनेरें मावरयावरमघाल मुद्वकळहप्चळी !
आणि अवरंगष्ठेपाविरुद त्याचा मुलगा अकबर याने केलेल्या पडावी! ! यादशहर अयर'गशैब याच्या संबंघी मराठ्यांच्या इनिहरसाच्या पुढील मागरतही-
त्याच्यामृत्यूपर्मेतमराठ्यांशींत्यानेचाललेले युद्व,व त्याचा चरिंत्रकम वळुरें संवंर्धीस्कोकत येणार आहे, तरळो मुद्वर त्याच्यासंब'यीं’ या दिकार्णीहळी अद्वैत करणें आवश्यक आहे. र्मोगल यादशहरत व राजमराण्र्यांतळोल इतर पुसषम'डळीं'त सवक्रुत विद्वान पुरुष हाणजे अवर'गझेब हा होय; त्याने स्वत; ळिर’हलेलळी सुमारे 3,॰॰॰ पत्रे उपलब्ध अहित, व यावरूनच तो किती दरइगा विद्वान होता, याबदृल सहज अनुमान करितां येण्यासारसें
आहे, अवर'गसेबाच्या लहानपणी घुलप्साले या नांवरचर त्याचा एक गुरु होता, त्यास अवरगन्नेयाने अनेक पवें पाठविली असून तीं अवरगष्ठेयाच्या विंद्वावेर्षी योतक आहेत. त्यांतील एका पसरत त्याने आपल्या या क्षिक्षकाला त्याच्या अज्ञान‘ष्वरपदूल अतीशय
